بررسي رفتار خاك ماسه اهواز تثبيت شده با متاكائولين

با توجه به رشد جمعيت جهت توسعه زيرساخت‌هاي كشور، تثبيت و اصلاح زمين‌هاي نامرغوب به منظور ايجاد بستر مقاوم و مستحكم بيش از هر زماني مورد نياز است. تاكنون روش‌هاي بهسازي زيادي در دنيا پيشنهاد شده است كه از عمده‌ترين روش‌هاي رايج تثبيت شيميايي با استفاده از آهك يا سيمان است كه با محيط زيست سازگاري مناسبي ندارند. لذا امروزه استفاده از پوزولان‌ها و سيمان‌هاي ژئوپليمري به جاي سيمان پرتلند مورد توجه محققين مختلف قرار گرفته است. در اين مطالعه تثبيت خاك ماسه شهر اهواز با كمك متاكائولين به عنوان نوعي ماده افزودني مورد بررسي قرار گرفته است. در اين تحقيق به تأثير مقادير متفاوت متغيرهايي همچون مقدار درصد متاكائولن، نسبت سديم سيليكات به سديم هيدروكسيد، غلظت سديم هيدروكسيد و نسبت محلول فعال ‌كننده قليايي به ماده افزودني در سنين عمل‌آوري 7 و 28 روز پرداخته شده است. نمونه‌ها تحت آزمايش مقاومت فشاري تك محوري محصور نشده (UCS) ارزيابي و جهت بررسي ريزساختاري، از آناليزهاي پراش اشعه ايكس (XRD) و ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM) استفاده مي‌شود. نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد براي رسيدن به مقاومت بهينه بايد از اختلاط 20% متاكائولن، نسبت سديم سيليكات به سديم هيدروكسيد 2/5، غلظت سديم هيدروكسيد 12 مولار و نسبت محلول فعال ‌كننده به ماده افزودني 0/5 استفاده كرد. مقاومت نمونه با عمل‌آوري 28 روزه به حدود 5 مگاپاسكال يعني حدود 3 برابر بيشتر از نمونه‌هاي سيماني و 23 برابر بيش از خاك تثبيت ‌نشده مي‌رسد كه در آناليز ريزساختاري وجود ژل N-A-S-H به عنوان عامل اصلي افزايش مقاومت در فرآيند ژئوپليمريزاسيون قابل مشاهده است.