مكان‏يابي بهينه حسگر با استفاده از الگوريتم ژنتيك و عملگر تقاطع تركيبي

در اين مطالعه با استفاده از الگوريتم ژنتيك به مكان‏ يابي بهينه حسگر پرداخته مي ‏شود كه نقش كليدي در پايش سلامت سازه‌هاي بزرگ مقياس دارد. مسئله مكان‏ يابي بهينه حسگر در دسته مسائل جايگشت قرار مي‏ گيرد كه تعريف عملگر تقاطع در اين دست مسائل چالش بر انگيز مي ‏باشد. در اين مطالعه يك عملگر تقاطع تركيبي جديد جهت يافتن مكان بهينه سنسورها پيشنهاد شده و دو استراتژي مختلف براي انتخاب اعضا براي تشكيل جمعيت نسل بعد، مورد بررسي قرار گرفته است. همچنين از روش كدگذاري دو ساختاري به جاي روش متداول كدگذاري باينري براي ايجاد كروموزم‏ اعضاي جمعيت استفاده شده است. تابع هدف و برازندگي بر اساس ماتريس معيار اطمينان مودال(MAC) بدست آمده از شكل مودهاي شناسايي شده و شكل مودهاي تحليلي، تعريف شده است. كارايي روش پيشنهاد شده برروي يك سازه بلند مرتبه مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان مي‏ دهند كه شكل مودهاي شناسايي شده به وسيله آرايش بهينه بدست آمده از روش پيشنهادي كاملا بر شكل مودهاي تحليلي مدل اجزاي محدود منطبق مي‏ باشند. همچنين مقايسه ميان مكان‌هاي حسگر به‌دست‌آمده توسط عملگرهاي متداول و عملگر پيشنهادي نشان مي‌دهد كه عملگر تقاطع تركيبي پيشنهادي نسبت به ساير عملگرها هم به لحاظ سرعت همگرايي و هم به لحاظ دقت، كاركرد بهتري دارا مي ‏باشد.