مقايسۀ‌ اضطراب امتحان، انگيزش پيشرفت و خودكارآمدي تحصيلي دانش‌آموزانِ پسر پايۀ دوازدهم بر اساس شركت آنان در آزمون‌هاي آموزشگاه‌هاي خصوصي

مقدمه و هدف: اين پژوهش با هدف مقايسۀ‌ اضطراب امتحان، انگيزش پيشرفت و خودكارآمدي تحصيلي دانش‌آموزانِ پسر پايۀ دوازدهم بر اساس شركت آنان در آزمون‌هاي آموزشگاه‌هاي خصوصي انجام شد. روش‌شناسي پژوهش: روش پژوهش توصيفي از نوع علّي-مقايسه‌اي و روش نمونه‌گيري به‌صورت نمونه‌گيري در دسترس بود. جامعۀ آماري پژوهش شامل تمامي دانش‌آموزان پسر پايۀ دوازدهم رشته رياضي-فيزيك شهر مرودشت بود كه در سال تحصيلي 1398-1397 مشغول به تحصيل بودند. نمونۀ آماري شامل 67 دانش‌آموز شركت‌كننده در آزمون‌ها و 34 دانش‌آموز غيرشركت‌كننده در آزمون‌ها بودند كه از بين دو مدرسه به صورت در دسترس انتخاب شده و مورد بررسي قرار گرفتند. جمع‌آوري داده‌ها بر اساس سه پرسش‌نامۀ خودكارآمدي تحصيلي (ASEQ)، اضطراب امتحان (TAI) و انگيزش پيشرفت (AMT) صورت گرفت. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از دو دسته آزمون‌هاي توصيفي و استنباطي استفاده شد. از آزمون t استودنت (با واريانس‌هاي ادغام‌شده و يا مجزا به تناسب) براي مقايسه ميانگين‌ها و نمودار جعبه باكس پلات (Boxplot) استفاده شد كه اين تحليل‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (نسخۀ 24) صورت گرفت. يافته ها: يافته ‌هاي اين پژوهش نشان داد ميان انگيزش پيشرفت و اضطراب امتحان دانش‌آموزان با توجه به شركت آنان در آزمون‌هاي آموزشگاه‌هاي خصوصي تفاوت معنا‌داري وجود دارد؛ اما ميان خودكارآمدي تحصيلي دانش‌آموزان شركت‌كننده و غيرشركت‌كننده تفاوت معناداري وجود ندارد. بحث و نتيجه گيري: بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، آزمون‌هاي آموزشگاه‌هاي خصوصي بر انگيزش پيشرفت و اضطراب امتحان دانش‌آموزان تأثيرگذار هستند و بر خودكارآمدي تحصيلي‌ آن‌ها تأثيري ندارند.