تبيين و شناسائي مؤلفه هاي توانمند سازي كاركنان (مطالعه موردي: دانشگاه علوم پزشكي اردبيل)

مقدمه و هدف: اين پژوهش به منظور تبيين و شناسايي مؤلفه هاي توانمند سازي كاركنان دانشگاه علوم پزشكي اردبيل انجام شده است. روش شناسي پژوهش: پژوهش حاضر از نظر روش شناسي توصيفي  و از نوع پيمايشي- كاربردي مي باشد. جامعه آماري پژوهش را كليه كاركنان شاغل در دانشگاه علوم پزشكي اردبيل كه در سال 1398 مشغول به كار       مي باشند، به تعداد 7319 نفر تشكيل مي داد. از اين تعداد 380 نفر با استفاده از جدول مورگان و از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي متناسب با حجم انتخاب شد. داده هاي اين پژوهش با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته بدست آمد، براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي (فراواني، ميانگين، انحراف استاندارد) و استنباطي (تحليل عاملي تاييدي، tتك نمونه اي و آزمون فريدمن)SPSS24  استفاده گرديد كه پايايي آن با استفاده از آلفاي كرونباخ (96/0) گزارش گرديد. يافته ها: نتايج حاصل از تجزيه و تحليل داده هاي بدست آمده نشان داد كه ساختار عاملي پرسشنامه مؤلفه هاي توانمندسازي همبستگي هاي مشاهده شده معنادار  و مدل از برازندگي خوبي  برخوردار است. بحث و نتيجه گيري: در كل نتايج نشان داد كه مؤلفه هاي چهارگانه توانمندسازي يعني (فردي، ميان فردي، سازماني و فني) از ديدگاه كاركنان مورد تأييد مي باشد و مقدار آماره t نشان داد كه مؤلفه هاي توانمندسازي در دانشگاه علوم پزشكي اردبيل از ديدگاه نمونه آماري مورد تاييد هستند هم چنين نتايج به دست آمده از آزمون فريدمن نشان داد كه مقدار آماره خي 2 (817/1068) در خصوص جايگاه و اهميت هركدام از مؤلفه هاي توانمندسازي از ديدگاه كاركنان دانشگاه علوم پزشكي اردبيل در سطح اطمينان 95/0 معنادار مي باشد. بر اين اساس بالاترين رتبه به مؤلفه سازماني و پايين ترين رتبه مربوط به مؤلفه فني است