ارزيابي تأثير بارگيري دستي گرده‌بينه‌ها بر بار فيزيولوژيكي كارگران جنگل

باوجود پيشرفت در مكانيزاسيون، فن‌آوري‌هاي برداشت چوب به صورت نيمه ماشيني همچنان در بسياري از كشورها متداول است. اين نوع برداشت به عنوان يكي از خطرناك ترين عمليات كاري در جنگل در نظر گرفته مي شود. هدف از اين پژوهش بررسي حجم كار فيزيولوژيكي كارگر در حين بارگيري دستي در توده هاي جنگل كاري صنوبر در شمال ايران بود. پاسخ هاي فيزيولوژيك 12 كارگر كه در حال بارگيري دستي در طول يك شيفت كار عادي بودند، ارزيابي شد. قلب نگار پولار به منظور ثبت ضربان قلب در حال كار روزانه  بر روي سينه 12 كارگر نصب شد. داده هاي جمع آوري شده براي محاسبه شاخص هاي ضربان قلب كه فشار كار وارده به كارگران را تعيين مي كند، استفاده شد. ميانگين ضربان قلب در زمان كار، زمان استراحت و حداكثر ضربان قلب به ترتيب 132.41، 79.42 و 175.16 تپش در دقيقه بود. نتايج نشان داد كه ميانگين شاخص بار كار فيزيكي 55 است است كه با كار خيلي سنگين مطابقت دارد. همچنين نتايج پژوهش نشان داد كه سن و شاخص توده بدني كارگران با نرخ ضربان قلب در هنگام كار و وزن كارگران با نرخ ضربان قلب در حين كار و حداكثر نرخ ضربان قلب كارگران رابطه معني داري دارد. نتايج پژوهش نيازهاي فيزيولوژيكي بالايي را براي بارگيري دستي در منطفه مورد پژوهش نشان داد. افزايش سطح مكانيزاسيون با سرمايه گذاري در تجهيزات ماشيني ممكن است براي ارتقاي سلامت و ايمني كارگران مفيد باشد.