پاسخ تنفس ميكروبي خاك به عامل‌هاي محيطي دما و رطوبت در پنج تيپ جنگلي زاگرس (بررسي موردي: جنگل‌هاي آرمرده بانه)

تنفس ميكروبي خاك در جنگل ها سهم قابل توجهي از انتشار دي‌اكسيد كربن در اكوسيستم هاي زميني را تشكيل مي دهد و به تغييرات محيطي مانند دما و رطوبت خاك و نوع پوشش گياهي بسيار حساس است. در اين پژوهش، تنفس ميكروبي خاك و دو عامل محيطي شامل دما و رطوبت خاك در پنج تيپ جنگلي در چهار فصل در سال اندازه گيري شد. تنفس ميكروبي خاك با روش بطري بسته، رطوبت خاك در آزمايشگاه و دماي خاك با دماسنج هم‌زمان با نمونه‌برداري خاك در مناطقي از خاك سطحي (عمق صفر تا 10 سانتي‌متر) اندازه‌گيري و روابط بين تنفس ميكروبي خاك و متغيرهاي محيطي مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه نرخ تنفس ميكروبي خاك به طور معني‌داري در دوره مرطوب (بهار) بيشتر است. تيپ ويول خالص با ميانگين 0.090 ميلي‌گرم بر گرم خاك در روز در طول سال بيشترين مقدار و تيپ مازوي خالص با مقدار 0.078 ميلي‌گرم بر گرم خاك در روز كمترين مقدار تنفس ميكروبي را داشتند. همچنين تفاوت معني داري در تنفس ميكروبي خاك بين تيپ هاي جنگلي مشاهده نشد.