تأثير تمرين تناوبي سرعتي با تكرارهاي كوتاه بر عامل نورون‌زايي مشتق‌شده از مغز در هيپوكامپ، يادگيري و حافظه فضايي موش‌هاي صحرايي بالغ ويستار

سابقه و هدف: ممكن است شدت‌هاي مختلف ورزش، تأثير متفاوتي بر سطح عامل نورون‌زايي مشتق‌شده از مغز (BDNF) داشته باشند؛ بنابراين هدف اين پژوهش، مشخص‌كردن اثر تمرين تناوبي سرعتي با تكرارهاي كوتاه بر سطح BDNF هيپوكامپ، يادگيري و حافظه فضايي در موش‌هاي صحراي بالغ بود. مواد و روش‌ها: در اين راستا شانزده سر موش صحرايي نژاد ويستار تصادفي به دو گروه كنترل (8=n،CO) و تمرين SIT (8=n،EX) تقسيم شدند. تمرين به‌مدت 8 هفته، هفته‌اي 3 جلسه، با 9-4 تكرار 10ثانيه‌اي و استراحت 1دقيقه‌اي انجام شد. در پايان، يادگيري و حافظه حيوانات با دو روش آزمون ماز Y و شاتل‌باكس ارزيابي شد. 48 ساعت پس از آزمون، موش‌ها بيهوش شدند و بافت هيپوكامپ جدا و سطح BDNF آن در هموژن بافت هيپوكامپ سنجيده شد. روش آماري تي مستقل براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها در سطح آلفاي 05/0 به‌كار رفت. نتايج: تحليل آماري داده‌ها نشان داد كه ميزان BDNF هيپوكامپ EX به‌طور معني‌داري نسبت به CO بالاتر است (0/001 P)؛ درحالي‌كه بين دو گروه از نظر نتايج آزمون‌هاي رفتاري ماز Y و شاتل‌باكس تفاوت معني‌داري مشاهده نشد (0/05 P). نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي پژوهش حاضر، به‌نظر مي‌رسد SIT با صرف زمان بسيار كمتر (40-30 دقيقه در هفته) نسبت‌به ساير پروتكل‌هاي تمريني مي‌تواند به افزايش ميزان BDNF بافت هيپوكامپ در موش صحرايي كمك كند؛ اما بر يادگيري و حافظه تأثير مثبت يا منفي ندارد.