مقايسه اثربخشي رفتاردرماني مثبت‌نگر گروهي با درمان شناختي - رفتاري گروهي بر تنظيم شناختي هيجان در زنان مبتلا به سرطان پستان

سابقه و هدف: سرطان پستان، شايع‌ترين نوع سرطان در ميان زنان است و موجب بروز مشكلات هيجاني و عاطفي عميق مي‌شود؛ از اين‌رو پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي رفتاردرماني مثبت‌نگر گروهي و درمان شناختي - رفتاري گروهي بر تنظيم شناختي هيجان در زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر نيمه‌تجربي بود و جامعه آماري پژوهش كليه زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه‌كننده به بيمارستان ميلاد شهر تهران در سال 1400 بودند. 45 نفر كه داراي ملاك‌هاي ورود؛ مانند بازه سني 55-25 سال يا گذشتن يك‌ماه از دوره شيمي‌درماني بودند، به‌روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي و يك گروه كنترل قرار گرفتند. گروه‌هاي آزمايشي در 8 جلسه 90دقيقه‌اي به‌صورت هفتگي تحت درمان شناختي - رفتاري و مثبت‌نگر قرار گرفتند. به‌منظور گردآوري اطلاعات از پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان گارنفسكي استفاده شد و داده‌ها با نرم‌‌افزار SPSS-20 تجزيه‌وتحليل شدند. نتايج: نتايج، حاكي از تفاوت معنادار بين تأثير دو درمان بر نمرات متغير تنظيم شناختي هيجان بود (0/05 P). همچنين گروه درماني شناختي - رفتاري بر خرده‌مقياس‌هاي ملامت خويشتن و ديگران، عدم پذيرش، نشخوار فكري، عدم تمركز مجدد، عدم ديدگاه‌گيري و فاجعه‌سازي در مقايسه با گروه درماني مثبت‌نگر تأثير بيشتري بر زنان مبتلا به سرطان پستان داشت (0/05 P). نتيجه‌گيري: يافته‌‌هاي اين مطالعه نشان داد كه با استفاده از درمان شناختي - رفتاري مي‌توان تنظيم شناختي هيجان زنان مبتلا به سرطان پستان را بهبود بخشيد؛ بنابراين اصول اين روش درماني مي‌تواند جهت بهبود علائم شناختي هيجان بيماران توسط درمانگران در كلينيك‌ها و بيمارستان‌ها به‌كار رود.