تأثير پوشش‌گياهي و فرسايش‌خاك بر‌ كيفيت هيدروژئوشيميايي آبهاي ‌سطحي مطالعه‌ موردي: حوضه‌آبريز‌ رودخانه‌قُليان، منطقه‌قاليكوه ‌لرستان

هدف از انجام اين پژوهش بررسي رابطه بين پوشش ‌گياهي و فرسايش‌خاك و تغيير در خصوصيات هيدروژئوشيميايي آب است. فرسايش‌خاك رابطه نزديكي با نوع پوشش‌گياهي و كاربري ‌زمين دارد و مي‌تواند كيفيت آب يك منطقه را تغيير دهد. بدين منظور در اين تحقيق 15نمونه از آب آبراهه‌هاي دائمي پيربادوش و گَشون رودخانه‌قُليان در منطقه‌قاليكوه‌لرستان جمع‌آوري و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت كه بر اساس مطالعات، از ارتفاعات بالاتر منطقه به سمت بخشهاي‌پست و پايين‌دست، با كاهش پوشش‌گياهي و افزايش فرسايش‌خاك و پيشروي رسوبات كواترنري، با ورود كاتيون‌ها و آنيون‌هاي بيشتر از رسوبات به آب و افزايش هدايت‌الكتريكي، كل مواد جامد محلول و كدورت، از كيفيت آب منطقه كاسته شده‌است. لذا با پوشش‌گياهي بيشتر در ارتفاعات اين منطقه، بر ميزان نفوذپذيري خاك افزوده‌شده و از ميزان فرسايش‌خاك كاسته شده‌است. در اين منطقه علاوه بر تغيير ارتفاع، كاهش پوشش‌گياهي به نوع سنگ‌ بستر و در نواحي محدودي به چراي مفرط بستگي دارد كه سبب افزايش آلاينده‌اي مانند نيترات ‌شده‌است. افزايش نيترات در آب منطقه علاوه بر عوامل انسان‌زاد‌(چراي دام)به عوامل زمين‌زاد(گسترش شيل هاي نفتي و فرسايش نهشته‌هاي كواترنري) نيز بستگي دارد. در نتيجه كيفيت آب منطقه بيشتر تحت تأثير عوامل محيطي و زمين‌زاد قرار گرفته‌است و عوامل انسان‌زاد نقش كمتري داشته‌اند.