برآورد پتانسيل هاي رسوب دهي و وفرسايش حوضه آبريز رودخانه دامغان رود با استفاده از مدل هيدروفيزيكي (CSY)

امروزه فرسايش خاك از معضلات مهم در حوضه هاي آبريز، درياچه هاي پشت سد، فعاليت هاي كشاورزي و منابع طبيعي محسوب مي شود كه هم ساله باعث تخريب اراضي، كاهش حاصلخيزي خاك و پر شدن مخازن سدها مي گردد. به دليل شرايط اقليمي فرايندهاي فرسايشي در كشور ايران توجه بيشتري را مي طلبد زيرا در اين كشور، تشكيل خاك در زمان طولاني و تخريب آن در كوتاه مدت انجام مي شود. بهترين مكان براي كنترل فرسايش خاك، حوضه هاي آبريز مي باشد. توجه به حوضه هاي آبريز در فرايند فرسايش به خصوص حوضه هايي كه رودهاي آنها به درياچه هاي پشت سدها مي ريزند و يا نقش مهمي در تهيه آب آشاميدني يك شهر دارند ضروري تر است. در اين تحقيق با استفاده از مدل هيدرو فيزيكي ، پتانسيل رسوب دهي حوضه دامغان رود دردامنه هاي جنوبي البرز در استان سمنان و شهرستان دامغان محاسبه گرديد. نتايج اين تحقيق نشان داد هر چند كل اين حوضه از نظر فرسايش و رسوب دهي در رديف حوضه هاي با فرسايش زياد قرار مي گيرد اما اين شرايط در تمامي زير حوضه هاي آن يكسان نيست. از اين نظر زير حوضه نمكه بيشترين و زير حوضه ديباج كمترين درصد پتانسيل رسوبدهي را در اين حوضه دارند. زير حوضه كلاته رودبار نيز در شرايط متوسطي قرار دارد. بنابراين زيرحوضه نمكه نسبت دو زير حوضه ديگر نسبت به فرايند هاي فرسايش آسيب پذيرتر بوده و بايد با اجراي طرح هاي حفاظت از خاك و مديريت مناسب فرايند فرسايش در اين حوضه به درستي مديريت گردد.