طراحي و تحليل سامانه ناوبري بومي با هدف پوشش منطقه‌اي

در اين مقاله، يك سامانه ناوبري ماهواره‌اي بومي و مستقل منطقه‌اي، موسوم به IRANSS براي پوشش نيازهاي كاربر در منطقه خاورميانه طراحي و تحليل شده است. بخش فضايي سامانه مذكور شامل يك منظومه با نه ماهواره است كه در چهار مدار طراحي و جانمايي شده به صورتي كه، سه ماهواره بر روي يك مدار زمين آهنگ (GEO ) و دو ماهواره در هر يك از سه مدار IGSO در نظرگرفته شده است. دو ايستگاه اصلي كنترل و رديابي و بيست ايستگاه مرجع در منطقه، به‏منظور تقويت با ايستگاه‌هاي اصلي و فرعي اختصاص داده شده‏اند. از آنجايي‌كه سيستم‏هاي تقويتي ماهواره‏اي، سيگنال‌هاي ناوبري تصحيح شده را براي يك منظومه مشخص ناوبري كه توسط بخش زميني محاسبه مي‏شود را ارسال مي‏نمايد، در اين پژوهش، تمركز بر بخش فضايي و به طور خاص شبيه‏سازي پارامترهاي سيستمي و طراحي منظومه‌ ناوبري است. در طراحي اين سامانه و محاسبه پارامتر تعديل دقت (DOP) براي ملاحظات خطاهاي رنجينگ و تعيين هندسه منظومه، از شبيه‏سازي‏هاي محيط STK استفاده شده است. تمام پارامترهاي طراحي با چهار ماهواره شاخص و براي رسيدن به حداقلGDOP محاسبه شده‌اند. به منظور ارزيابي عملكرد و تحليل خطا در اين سامانه، پارامترهاي مربوط به دقت ناوبري با ساير منظومه‏هاي فعالGNSS ، مقايسه شده‏اند. نتايج تحليل‌ها بيانگر اين است كه دقت هندسي سيستم طراحي شده 16 متر در 95 درصد از روز در تمامي نقاط منطقه مورد نظر و در صورت تركيب با BeiDou و GPS، به ترتيب به 14 و 12.5 متر بهبود مي‌يابد