ارزيابي خواص مكانيكي بتن با جايگزيني سنگ‌دانه‌هاي طبيعي با سنگ‌دانه‌هاي ريزودرشت بازيافتي

سنگدانه‌هاي بتني بازيافتي يكي از انواع سنگدانه‌هاي بازيافتي است كه بيشترين فراواني را نسبت به ساير سنگدانه‌هاي بازيافتي دارد. در اين تحقيق با استفاده از جايگزيني سنگدانه‌هاي بتني بازيافتي به ‌جاي سنگدانه‌هاي طبيعي، خصوصيات مكانيكي اين نوع بتن ها مورد بررسي قرار گرفته است. جايگزيني سنگدانه‌هاي طبيعي با سنگدانه‌هاي بازيافتي در چهار درصد 0، 15، 30 و 45 انجام شد و اين جايگزيني هم به ‌صورت مستقل (شن يا ماسه به‌صورت مجزا) و هم به ‌صورت همزمان (هم شن و هم ماسه با هم) انجام شد. با توجه ‌به استفاده 50 درصد شن و 50 درصد ماسه در طرح اختلاط مرجع و با جايگزيني درصدهاي فوق الذكر با سنگدانه‌هاي درشت و ريز بتني بازيافتي تعداد 21 طرح اختلاط مورد استفاده قرار گرفت. نسبت آب به سيمان در همه طرح هاي اختلاط ثابت نگه داشته و برابر با 0.42 در نظر گرفته شد. براي جبران كاهش مقاومت ناشي از جايگزيني سنگدانه‌هاي بازيافتي، از ميكروسيليس در درصدهاي مختلف 7،5 و 15 و فوق روان كننده در طرح هاي اختلاط استفاده شد. با انجام آزمايش‌هاي مختلف، خواص مكانيكي نمونه هاي بتني مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بهترين طرح اختلاط از نظر مقاومت فشاري، طرح حاوي 7.5% ميكروسيليس و 15% شن بازيافتي، از نظر مقاومت كششي، طرح حاوي 7.5% ميكروسيليس و 45% شن بازيافتي، از نظر مقاومت خمشي، طرح حاوي 7.5% ميكروسيليس و 30% شن بازيافتي، طرح حاوي 15% ميكروسيليس و 15% شن بازيافتي مشخص شدند. با بررسي چندمتغيره خواص مكانيكي نمونه هاي بتن، مشخص گرديد كه طرح هاي اختلاط بازيافتي حاوي 15%، 30% شن بازيافتي و 45% ماسه بازيافتي با 7.5% ميكروسيليس و همچنين طرح اختلاط 15% ماسه بازيافتي با 15% ميكروسيليس، در بين طرح هاي اختلاط بازيافتي، بيشترين مقدار مطلوبيت كلي را به خود اختصاص داده اند.