مدل‌سازي و تحليل شدت تصادفات با علت تامه عدم توجه به جلو در دوران محدوديت‌هاي تردد كرونا با رگرسيون لجستيك

تصادفات رانندگي يكي از عامل هاي اصلي مرگ در جهان محسوب مي شود. آمارهاي تصادفات نشان مي دهد كه عدم توجه به جلو بيشترين علل تامه تصادفات مي باشد. از زمان شيوع كوويد-۱۹، سياست‌هاي محدوديت سفر كه به در شهرهاي جهان اتخاذ شد، نقش عميقي در تغيير الگوهاي سفر ايفا كرد. يكي از عواملي كه در سال‌هاي اخير بر رفتار ترافيكي تأثيرگذار بود، همه گيري كرونا بود. از همين‌رو محدوديت هايي براي تردد ها وضع شد و رفتارهاي ترافيكي متأثر بر آن بود. منع تردد سبب استفاده بيش از حد كاربران راه براي برقراري ارتباط به وسيله اپليكيشن هاي ارتباطي در گوشي هاي همراه گشت. بررسي عدم توجه به جلو در كنار ديگر عوامل تأثيرگذار در شدت تصادفات، با استفاده از مدل هاي شدت تصادفات بر حسب پارامتر مؤثر در آن، امكان‌پذير است. در اين مقاله تصادفات درون‌شهري با علت تامه عدم توجه به جلو در طي دوران همه‌گيري كرونا با استفاده از رگرسيون لجستيك و اطلاعات مربوط به سال هاي ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۱ در سه بازه زماني ۲۰ ماه قبل از شيوع كرونا، ۲۰ ماه حين همه گيري كرونا و ماه هاي اعلام پايان كرونا و برداشتن منع تردد ها مورد تحليل قرار گرفت. مدل نهايي نشان مي دهد كه متغيرهاي مستقل روز چهارشنبه، رانندگان مرد مقصر بالاي 60 سال، نحوه برخورد جلو به جلو و وسيله ‌نقليه مقصر پرايد سبب افزايش احتمال وقوع تصادف فوتي يا جرحي نسبت به تصادف خسارتي مي شوند. متغيرهايي با ضرايب منفي (ساعت 6 تا 21، شرايط سطح راه خشك، آب و هواي صاف و وضعيت روشنايي روز) سبب كاهش احتمال وقوع تصادف فوتي يا جرحي نسبت به تصادف خسارتي مي شوند.