شيوع افسردگي در بيماران مبتلا به آرتريت روماتوئيد و ارتباط آن با شدت فعاليت بيماري: مطالعه مقطعي

زمينه. افسردگي يكي از اختلالات شايع در بيماران مبتلا به آرتريت روماتوئيد (RA) است كه مي تواند نتايج باليني را در اين بيماري تحت تأثير قرار دهد. اين مطالعه با هدف تعيين شيوع افسردگي و ارتباط آن با فعاليت بيماري در مبتلايان به RA صورت گرفت. روش كار. در يك مطالعه مقطعي، 144 بيمار مبتلا به RA مراجعه كننده به كلينيك روماتولوژي بيمارستان شهيد مصطفي خميني (ره) ايلام از لحاظ معيار فعاليت بيماري و نيز وضعيت افسردگي بررسي شدند. داده هاي مربوط به فعاليت بيماري با استفاده از معاينه فيزيكي و تست آزمايشگاهي و بر اساس معيار نمره فعاليت بيماري (DASS28) و وضعيت افسردگي با پرسشنامه خوداظهاري بك جمع آوري و با مدل هاي رگرسيون خطي در نرم افزار STATA 14 آناليز گرديد. يافته ها. شيوع كلي افسردگي در بيماران مورد مطالعه ۶۱ درصد بود. بر اساس آناليز مدل چند متغيره بيماران با فعاليت شديد بيماري در مقايسه با فعاليت خفيف بيماري، خطر بيشتري براي افسردگي داشتند. در بيماران با سطح شديد فعاليت بيماري نسبت به سطح فعاليتي خفيف و متوسط، نمره افسردگي 12.43 به طور معناداري بيشتر بود (P 0/001). مدل هاي پيش بين نشان دادند كه در بيماران با فعاليت شديد بيماري، احتمال افسردگي با افزايش سن و مدت زمان ابتلا افزايش پيدا مي كند. نتيجه گيري. با توجه به رابطه افسردگي و افزايش فعاليت شديد بيماري RA، نياز به غربالگري بيماران RA از نظر اختلال افسردگي و توجه مراقبت و درمان جسمي – رواني جامع جهت دستيابي به پيامدهاي باليني بهتر، ضروري به نظر مي رسد. پيامدهاي عملي. فعاليت شديد بيماري در RA ممكن است تحت تأثير يك پديده روان شناختي مانند افسردگي باشد. بنابراين وضعيت افسردگي بايد به عنوان يكي از بيماري هاي مؤثر بر تشديد علائم RA مورد غربالگري و ارزيابي قرار گيرد. استفاده از رويكرد جامع نگر و چند رشته اي با كمك گرفتن از متخصصان روان پزشكي و روانشناسي در مديريت بيماري RA پيشنهاد مي گردد.