اثر تمرين قدرتي طولاني مدت بر سطوح سرمي بتاتروفين و آيريزين مردان مسن مبتلا به ديابتي نوع دو

زمينه. هورمون­ هاي آيريزين و بتاتروفين به­ وضوح در مقاومت به انسولين دخيل هستند. با توجه به ضعف عضلاني افراد مسن ديابتي، اين مطالعه با هدف بررسي تاثير 21 هفته تمرين قدرتي بر سطوح سرمي بتاتروفين و آيريزين در مردان مسن ديابتي نوع دو طراحي شده است. روش كار. اين مطالعه­ي نيمه­ تجربي، ­روي مردان ديابتي نوع دو با ميانگين سني 2.90±70.85 سال انجام شد. پروتكل تمرين قدرتي دو بار در هفته به مدت 21 هفته انجام شد. تمرين ها شامل سه مرحله 1-استقامت عضله، 2- هيپرتروفي عضلات و 3- حداكثر تمرين هاي قدرتي بود. سطح قندخون ناشتا و سطوح سرمي انسولين، بتاتروفين وآيريزين در دو مرحله قبل و بعد از تمرين ها سنجش شد. يافته ها. سطوح سرمي انسولين، آيريزين و بتاتروفين سرم در گروه كنترل ديابت به نسبت گروه سالم پايين­تر بود (0/05 gt;P) و 21 هفته تمرين قدرتي سبب افزايش سطوح سرمي انسولين، آيريزين و بتاتروفين و كاهش وزن بدن و سطح قند خون ناشتا در مردان مسن ديابتي در مقايسه با گروه كنترل ديابت شد (0/05 gt;P). نتيجه گيري. تمرين قدرتي سبب بهبود اختلالات متابوليكي در افراد ديابتي شده و افزايش ترشح آيريزين و بتاتروفين به­دنبال تمرين نشان مي ­دهد كه تمرين مي­تواند يك مكانيسم محافظتي در ديابت داشته باشد. پيامدهاي عملي. حركات ايستگاهي با اجراي فعاليت قدرتي، از طريق رشد عضلات اسكلتي افراد ديابتي باعث بهبود حساسيت انسولين و برداشت گلوكز بيشتر در بدن آنها مي شود. همچنين اين تمرين ها با افزايش سطوح آيريزين و بتاتروفين مي­توانند يك مكانيسم محافظتي براي جلوگيري يا تاخير عوارض ديابت نوع دو باشد.