ارزيابي تحليلي و تطبيقي روش‌هاي تجربي تحليل پايداري كارگاه‌هاي استخراج باز با نگاه ويژه به ملاحظات هندسي كارگاه

روش‌هاي تجربي تحليل پايداري كارگاه‌هاي استخراج باز بر پايه تاثير عوامل ژيومكانيكي و ژيومتري، بنيان گذاشته شده‌اند. تقريبا در همه روش‌هاي تجربي، هندسه كارگاه به طور ويژه با شاخص شعاع هيدروليكي بيان شده است. در تمامي نمودارهاي تجربي پايداري، در يك محور، شعاع هيدروليكي و در محور ديگر سايرعوامل موثر، مانند ويژگي‌هاي ژئومكانيكي، عوامل محيطي و ...، با عناوين مختلف، قابل مشاهده است. علاوه بر شعاع هيدروليكي شاخص ديگري به‌نام ضريب شعاع، با هدف رفع كاستي‌هاي شعاع هيدروليكي تعريف شده كه اين موضوع حاكي از نقش و اهميت قابل‌توجه هندسه كارگاه است. هندسه كارگاه يك عامل قابل كنترل است كه با تغيير آن مي‌توان شرايط پايداري كارگاه را تغيير داد. بر اساس يافته‌هاي اين تحقيق در حال حاضر‌، تنها دو شاخص شعاع هيدروليكي و ضريب شعاع به عنوان شاخص‌هاي معرف اثر هندسه كارگاه بر پايداري، مورد استفاده قرار مي‌گيرند. هر دو شاخص دو پارامتري بوده و از ميان ويژگي‌هاي هندسي متعدد كارگاه استخراج، شعاع هيدروليكي تنها مساحت و محيط، و شاخص ضريب شعاع، تنها اندازه شعاع و زاويه جانمايي شعاع را بر روي سطح مورد مطالعه منظور مي‌نمايند. اين شاخص‌ها داراي نواقصي ازجمله، عدم كارآيي براي هندسه‌هاي نامنظم، كم بودن ميزان همبستگي با پايداري، دو بعدي بودن، دامنه كم تاثير نسبت ابعادي، چشم‌پوشي از اعوجاج در بعد سوم، عدم ملاحظه پايه، عدم ملاحظه انباشتگي كارگاه و پاسخ‌گو نبودن در نسبت‌هاي ابعادي بزرگ هستند. بر اين اساس هيچ يك از دو شاخص مذكور در حد لزوم و كفايت نمي‌توانند نماينده مناسبي از هندسه كارگاه باشند، و براي دست يابي به روابط تجربي كامل‌تر و دقيق‌تر، ضروري است شاخص‌هاي هندسي كامل‌تر كه در برگيرنده تعداد بيشتري از ويژگي‌هاي هندسي كارگاه استخراج باشند را تدوين كرد.