منطق سياست خارجي دولت صفويه : پيوند انتزاع و انضمام عزت طلبي

The logic of the Safavid government's foreign policy: the link between abstraction and the pursuit of dignity

براي تامل و تدبر سنجيده‌تر درباب ريشه هاي شكل گيري سياست خارجي عزت طلبي در فرهنگ سياسي ايرانيان ، داشتن بنياني تئوريك امري اجتناب‌ناپذير است.از اين‌رو در اين مقاله نگارندگان مي‌كوشند تا با ايجاد پيوند سازنده ميان سطح انتزاع عزت طلبي (بنيان تئوريك)و سطح انضمام عزت طلبي (عمل)، ،سياست خارجي منزلت طلب دوران صفويه(شاه اسماعيل صفوي ) را به عنوان اولين مصداق تاريخي عزت طلبي در سياست خارجي معاصر ايرانيان مورد بررسي قرار دهند. خوانندگان محترم اين مقاله با تجزيه و تحليل مباحث مطرح شده در آن به خوبي مي‌توانند پيوند ميان سطح تئوريك با سطح عمل را در تاريخ سياست خارجي ايران معاصر رديابي كنند و از اين رهگذر به نتايج‌ مفيدي دست يابند. بنابراين ، مقالة حاضر با كاربست مفهوم تحليلي « عزت جوئي » و با رويكردي تاريخي و روشي توصيفي ـ تحليلي ، در پي اثبات اين فرضيه است كه مفاهيم ديگري بجز كسب قدرت و امنيّت همچون« عزت جوئي » قابليّت تبيين سياست خارجي ايران را در دوران صفويه دارد و بالتبع آن، سوال اصلي پژوهش پيش رو اينگونه است كه آيا مفاهيم ديگري بجز كسب «قدرت» و «امنيّت» همچون« عزت جوئي » با سه مؤلّفۀ «محدوديّت خودخواسته در منازعات» ، « اولويّت هويّت» و « منزلت جوئي» قابليّت تبيين سياست خارجي ايران را در دوران صفويه دارد ؟

In order to think more carefully about the roots of foreign policy formation in Iranian political culture, it is inevitable to have a theoretical foundation. To seek honor (action), the dignified foreign policy of the Safavid era (Shah Ismail Safavid) as the first historical example of honor in contemporary Iranian foreign policy. Dear readers of this article, by analyzing the issues raised in it, you can very well trace the connection between the theoretical level and the practical level in the history of contemporary Iranian foreign policy and achieve useful results. Therefore, the present article, using the analytical concept of "dignity" and with a historical approach and descriptive-analytical approach, seeks to prove the hypothesis that other concepts besides gaining power and security such as "dignity" are able to explain Iran's foreign policy during the Safavid period. Therefore, the main question of the present study is whether concepts other than the acquisition of "power" and "security" such as "dignity" with the three components of "voluntary limitation in conflict", "identity priority" and "dignity seeking" are possible. Explains Iran's foreign policy during the Safavid period?