خوانشي سوسوري از مقالات شمس تبريزي

گفتارهايي كه در مقالات شمس به‌هيئت نوشتار درآمده‌اند ميراث ارزشمند ادبي و عرفاني محسوب مي‌شوند كه تاكنون از چشم‌اندازهاي گوناگون نقد و نظريه‌هاي ادبي بررسي شده‌اند و دستاوردهاي پژوهشي درخور ‌تأملي از آنها به‌دست آمده است. در اين پژوهش، با رويكردي نو، ذيل عنوان‌هايي چون ماهيت نشانه زباني (دال و مدلول)، گفتارهايي درباب نشانه‌هاي غيرزباني، تحليل گفتارهايي از شمس برپايه رابطه هم‌نشيني و جانشيني در زبان، نقد نحوي و لغوي، و ترجيح گفتار بر نوشتار در مقالات شمس، در پرتو آراي زبان‌شناسي سوسور، نشان داده شده است كه اگرچه شمس در زمينه زبان و مفردات آن نظريه و نظام زبان‌شناختي و نشانه‌شناختي منسجمي ارائه نداده است، با تأمل در گفتارهاي او، مي‌توان تلقي زبان‌شناختي و نشانه‌شناختي او را در مواجهه با متون، سنت و پديدارهاي هستي مشاهده كرد كه براي خوانندگان امروز شگفت‌آور است و به اثر او بُعد معاصريت مي­بخشد. در پژوهش حاضر به طرح و شرح اين مهم پرداخته شده است.