واكاوي ابعاد و كيفيت تعاملات والدين در فرايندآموزش و يادگيري مجازي

پژوهش حاضر با هدف شناسايي ابعاد تعاملات والدين با فرزندان و معلمان دوره ابتدايي در فرايند آموزش و يادگيري مجازي طراحي و اجرا شد. اين پژوهش با رويكرد كيفي و به روش پديدارشناسانه با نمونه گيري هدفمند صورت پذيرفته است. جامعه پژوهش، مادران دانش آموزان دختر و پسر ابتدايي شهر ابهر بودندكه 14 نفر از آن ها در فرايند تحقيق شركت كردند. ابزار گردآوري داده ها، مصاحبه عميق نيمه ساختاريافته بود. متن مصاحبه ها با روش تحليل مضمون تجزيه و تحليل شدند و مصاحبه ها تا حد اشباع داده ها ادامه يافت. بررسي روايي با استفاده از دو روش درگيري بلندمدت و پرسش از همكاران و بررسي پايايي از طريق روش بازبيني مشاركت كننده انجام شد. يافته هاي پژوهش نشان دادند كه والدين از طريق اعتمادسازي، توجه به وضيت عاطفي- رواني فرزندانشان، ايجاد روش هاي خلاقانه براي افزايش مشاركت آنها، افزايش سواد فن آوري، يافتن كانال هاي موثر ارتباط با معلم و همكاري با معلم در فرايند يادگيري-ياددهي مي توانند اثر گذاري آموزش هاي مجازي براي يادگيري فرزندانشان را بيشتر كنند. در اين پژوهش، تعامل والد-فرزند، كيفيت سازنده و فعال و تعامل والد-معلم در سطح متوسطي قرار داشت.