شناسايي عوامل موثر بهبود كيفيت آموزش مجازي مبتني بر تجارب زيسته معلمان دوره ابتدايي در آموزش‌هاي دوران كرونا

هدف پژوهش حاضر شناسايي عوامل موثر بهبود كيفيت آموزش مجازي مبتني بر تجارب زيسته معلمان دوره ابتدايي در آموزش هاي دوران كرونا بود. اين پژوهش از لحاظ هدف كاربردي، از نظر اجرا آميخته بهم تنيده بود. روش پژوهش در بخش كيفي تحليل مضمون و تحليل محتوا بوده و روش پژوهش در بخش كمي پيمايشي بود. اين پژوهش در بعد كيفي شامل معلمان خبره و كارشناس و متخصص تكنولوژي آموزشي و آموزش مجازي و در بخش كمي شامل تمامي معلمان ابتدايي مناطق 16 و 19 شهر تهران بودند. از اين تعداد در بخش كيفي به روش نمونه گيري گوله برفي تعداد 22 نفر از معلمان خبره و كارشناس و متخصص تكنولوژي آموزشي و آموزش مجازي و در بخش كمي به روش نمونه‌گيري سيستماتيك تعداد 144 نفر از معلمان ابتدايي مناطق 16 و 19 شهر تهران به عنوان نمونه پژوهشي انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه محقق ساخته مبتني بر كدهاي استخراج شده از مصاحبه ها با 90 سوال بود. جهت تجزيه و تحليل داده ها از تحليل عاملي تاييدي (CFA) با رويكرد كوواريانس محوري به وسيله‌ي نرم افزار Lisrel8.8 و جهت بررسي سوالات و فرضيات پژوهش از آزمون تي تك نمونه‌اي و آزمون رتبه‌بندي فريدمن به وسيله نرم افزار spss25 استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه مولفه هاي معلمان، دانش آموزان، ابعاد آموزشي، ساختار آموزش، محتوا و خانواده از مهم ترين مولفه هاي عوامل موثر بهبود كيفيت آموزش مجازي مبتني بر تجارب زيسته معلمان دوره ابتدايي در آموزش هاي دوران كرونا هستند و مولفه ي محتوا با ميانگين (3.77) و دانش آموزان با ميانگين (3.16) در سطح كوچكتر از 0.01 به ترتيب بيشترين و كمترين نقش را در بهبود كيفيت آموزش مجازي مبتني بر تجارب زيسته معلمان دوره ابتدايي در آموزش‌هاي دوران كرونا داشتند.