اثربخشي آموزش مجازي در زمينه توانمندسازي فكري-اجتماعي زنان خانه‌دار در كارآفريني

توانمندي رواني و اجتماعي تاثير مهمي در گرايش زنان به كارآفريني دارد. از سوي ديگر برنامه هاي آموزشي براي ارتقاي مهارت‌هاي مختلف افراد در زمينه كارآفريني ايجاد شده است. لذا اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي اين برنامه هاي آموزشي بر نگرش و رفتار كارآفرينانه زنان خانه‌دار استان سيستان و بلوچستان انجام شد. مطالعه حاضر يك تحقيق شبه آزمايشي تحليلي است. جامعه پژوهش زنان خانه‌دار هستند كه در يك دوره آموزشي ثبت نام و شركت كردند. نمونه شامل 250 زن بود كه به روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش، پرسشنامه استاندارد مهارت‌هاي فكري و اجتماعي كارآفريني و پرسشنامه دموگرافيك بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون t زوجي و مستقل در سطح اطمينان 95 درصد تجزيه و تحليل شد. ميانگين و انحراف معيار نمرات توانمندي‌هاي فكري و اجتماعي كارآفريني در دو مقطع زماني پس از مداخله نسبت به قبل از مداخله افزايش يافت. همچنين مقايسه ميانگين نمرات هر يك از مؤلفه‌هاي مهارت‌هاي فكري و اجتماعي بين دو  مقطع پيش آزمون و پس آزمون پس از مداخله تفاوت معني داري نشان دادند. آموزش برنامه‌محور و اصولي زنان خانه‌دار، توانمندي‌هاي فكري و اجتماعي آن‌ها را در زمينه كارآفريني تغيير داد، بنابراين آموزش مجازي نيز مي‌تواند در ارتقاي توانمندي‌هاي زنان خانه‌دار و گرايش به كارآفريني موثر باشد.