توسعه آموزش هاي فني و حرفه اي متناسب با نياز بازار كار (مدل ديكوم در حرفه سفال‌گري)

توسعه كمي و كيفي آموزش هاي مهارت، طراحي و تدوين مدل ها و روش هاي انعطاف پذير در آموزش هاي مهارت تقاضا محور از ملزومات توسعه كشور و بخش سفال است وحرفه آموزي به افراد علاقه مند به سفال گري در ارتباط با نيازمندي هاي بازار كار و همچنين ارتقاء سطح مهارت هاي موجود براي پاسخگويي به نيازهاي مشاغل سفال بخصوص براي استان همان كه قطب توليد سفال به شمار مي رود، ضرورتي اجتناب ناپذير است. لذا در همين راستا پژوهش حاضر به بررسي نيازهاي آموزشي بر اساس فرآيند تحليل شغل در حرفه سفال  پرداخته است. اين تحقيق از لحاظ هدف كاربردي، از نظر رويكرد كيفي و از لحاظ روش شناختي پژوهش مشاركتي از نوع كيفي و نه كمي محسوب مي گردد. جامعه آماري در اين تحقيق شامل شاغلين و خبرگان حرفه سفال بودند كه در طي جلسات و گارگاه هاي مربوطه متعدد از نظرات آنها استفاده و بهره برداري گرديد. در بخش نمونه گيري از جامعه خبرگان صنعت سفال به دليل استفاده از روش ديكوم ابتدا پنج نفر از خبرگان حوزه نامبرده براساس ويژگي‌هاي تخصص، تجربه و علاقه مندي براي شركت در كارگاه به صورت نمونه گيري هدفمند انتخاب و در كارگاه شركت نمودند. نتايج پژوهش منجر به شناسايي مسير توسعه حرفه اي صنعت سفال گرديد و سه حرفه اصلي شناسايي گرديد كه مشتمل بر 29 حرفه فرعي بود. همچنين يافته هاي پژوهش، مستقيما براي برنامه هاي استاندارد سازي آموزش براي حرفه سفال كاربرد دارد.