تاثير اجراي برنامه آمادگي جسماني هدفمند بر ميزان خستگي احياگران و كيفيت فشردن قفسه صدري در احياي قلبي ريوي

مقدمه و هدف: خستگي حين احيا از عوامل اثرگذار كاهش عمق فشردن قفسه صدري است. مطالعات نشان داده است كه محدوديت  هاي قابل توجهي در رسيدن به عمق كافي و تعداد كافي وجود دارد. اين مطالعه با هدف تعيين تاثير  اجراي برنامه آمادگي جسماني هدفمند بر ميزان خستگي احياگران و كيفيت فشردن قفسه صدري در احياي قلبي ريوي صورت گرفت.مواد و روش‏ ها: يك مطالعه نيمه تجربي با تخصيص تصادفي مي باشد كه از اسفند 1400 تا ارديبهشت 1401 به طول انجاميد و جامعه آن را دانشجويان پرستاري تشكيل دادند. واحدهاي پژوهش به روش نمونه گيري در دسترس و با معيارهاي ورود انتخاب و به صورت تخصيص تصادفي به دو گروه آزمون و كنترل بر اساس دانشكده ها تخصيص يافتند. دانشجويان در گروه كنترل، برنامه آمادگي جسماني عمومي (30 نفر) و در گروه آزمون، برنامه آمادگي جسماني هدفمند (30 نفر) بمدت 6 هفته را انجام دادند. پيامدهاي اندازه گيري شده شامل ميزان خستگي با مقياس ديداري خطي و تعداد صحيح فشردن قفسه صدري (دقيقه اول تا پنجم) با شبيه ساز اندازه گيري شدند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از شاخص هاي توصيفي و آمار استنباطي با نرم افزار آماري (SPSS-22) انجام شد.يافته ‏ها: ميانگين سني دانشجويان  23.05 سال بود. ميانگين نمره خستگي در دقيقه اول تا پنجم بعد از مداخله بين دو گروه معني دار بود. ميانگين تعداد صحيح فشردن قفسه صدري در دقيقه اول تا پنجم بعد از مداخله بين دو گروه معني دار بود.نتيجه‏ گيري: برنامه آمادگي جسماني هدفمند ممكن است منجر به افزايش تعداد صحيح فشار قفسه صدري و كاهش خستگي نسبت به برنامه آمادگي جسماني عمومي مي شود. از اين رو اين برنامه براي كاركنان شركت كننده در احيا توصيه مي گردد.