بررسي رفتار‌هاي پيشگيري كننده از ابتلا به COVID-19 و عوامل مرتبط با آن با استفاده از تئوري انگيزش محافظت در كاركنان بيمارستان‌هاي استان همدان

مقدمه و هدف:كاركنان بهداشتي در معرض خطر ابتلا به بيماري COVID-19 هستند و رفتارهاي پيشگيري كننده نقش مهمي در كاهش ميزان ابتلا و مرگ ومير از اين بيماري دارد. بنابراين، مطالعه حاضر با هدف بررسي رفتار‌هاي پيشگيري كننده از ابتلا به COVID-19 و عوامل مرتبط با آن با استفاده از تئوري انگيزش محافظت در كاركنان بيمارستان‌هاي استان همدان انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه توصيفي- مقطعي در اسفند سال ١٣٩٩ برروي 436 نفر از كاركنان شاغل در بيمارستان هاي تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي همدان كه با روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي انتخاب شده بودند، انجام شد. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه اي بود مشتمل بر متغيرهاي زمينه اي و سازه هاي تئوري انگيزش محافظت كه در مطالعه براتي و همكاران طراحي و روانسنجي شده بود. اطلاعات در نرم افزار آماري 14 Stata و با بهره گيري از آمار توصيفي، آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي تحليل شد. يافته‌ها: رفتار استفاده از ماسك، (95.2%) داراي بيشترين فراواني و استفاده مداوم از دستكش و گان (49.8%) داراي كمترين فراواني در بين كاركنان ًبهداشتي بود. وضعيت سازه هاي تئوري انگيزش محافظت در سطح نسبتا مطلوبي ارزيابي شد. درمجموع سازه‌هاي مختلف تئوري انگيزش محافظت 42 درصد از واريانس قصد انجام رفتار را در كاركنان بهداشتي مورد مطالعه تبيين مي‌كند. از اين ‌بين سازه‌ي خوكارآمدي درك شده سهم معناداري در تبيين واريانس قصد انجام رفتار پيشگيري كننده توسط افراد تحت مطالعه را داشت. نتيجه‌گيري:تئوري هاي برانگيزاننده ترس به عنوان يكي از عوامل موثر در ارتقا رفتارهاي پيشگيري كننده شناسايي شدند.