بررسي ارتباط مشاركت اجتماعي با سلامت عمومي سالمندان شهر مشهد

مقدمه و هدف: با توجه به افزايش روز افزون سالمندان توجه به مسايل سالمندي از جمله امور مهم در سياست گذاري اجتماعي كشورها محسوب مي شود، لذا اين پژوهش با هدف تعيين ارتباط مشاركت اجتماعي با سلامت عمومي سالمندان شهر مشهد انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر توصيفي تحليلي به صورت مقطعي بود كه براي اين منظور تعداد 350 نفر سالمند از بازنشستگان به روش طبقه اي بر اساس تسهيم به نسبت انتخاب شدند. براي جمع آوري اطلاعات ازپرسشنامه هاي اطلاعات دموگرافيك سالمند و پرسشنامه سلامت عمومي GHQ و پرسشنامه مشاركت اجتماعي استفاده شد. اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: : ميانگين و انحراف معيار سني واحدهاي پژوهش 7/62 ± 68/91 سال بود. ميانگين نمره سلامت عمومي و مشاركت اجتماعي به ترتيب 15/19 و 31/74 بود. متغيرهاي مشاركت اجتماعي به همراه سن، تاهل، جنسيت، اشتغال، منبع درآمد، رضايت درآمد، بيماري و همراهان زندگي به عنوان متغيرهاي مستقل، 15 درصد سلامت عمومي را پيش بيني مي كرد ( 0/05 P ). نتيجه گيري: در اين مطالعه، نتايج قابل توجهي از ارتباط بين مشاركت اجتماعي با سلامت عمومي در سالمندان بازنشسته مشاهده نشد. تحقيقات بيشتر با تمركز بر عوامل فردي تر همچون سن، تاهل، جنسيت، اشتغال، منبع درآمد، رضايت درآمد، ابتلا به بيماري و همراهان زندگي مي تواند براي برنامه ريزي و اجراي استراتژي هاي جامع و مؤثر مفيد واقع شوند.