بررسي انگيزه فرزندآوري دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي لرستان

مقدمه و هدف: انگيزه هاي فرزندآوري به عنوان محرك اوليه رفتار باروري است. دانشجويان مي توانند منشا تغييرات مثبتي براي افزايش انگيزه فرزندآوري و تشكيل خانواده باشند، لذا مطالعه حاضر با هدف تعيين انگيزه فرزندآوري دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي لرستان طراحي شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مقطعي بود كه بر روي 200 نفر از دانشجويان دختر و پسر واجد شرايط دانشگاه علوم پزشكي لرستان انجام شد. ابزار گردآوري داده ها در اين مطالعه، پرسشنامه اطلاعات فردي، پرسشنامه ترجيحات باروري ميلر (1995) و پرسشنامه انگيزه هاي باروري ميلر (1995) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 16) در دو قالب توصيفي و تحليلي در سطح معناداري كمتر از 5%آناليز شد.يافته ها: ميانگين سني دانشجويان 2.25±22.8 سال بود. 52درصد دانشجويان مرد و 48درصد زن بودند. بين ميل به فرزندآوري و ترس از والد شدن، چالش هاي مراقبتي ارتباط معكوس و معناداري مشاهده شد(p 0.01). بين تعداد دلخواه فرزند دختر با لذت بارداري، تولد و كودكي، احساس نياز و بقا، استرس والدين، ترس از والد شدن ارتباط معناداري مشاهده شد (p 0.01). تعداد دلخواه فرزند با ديدگاه سنتي و چالش هاي مراقبتي رابطه معكوس و معناداري داشت اما با احساس نياز و بقا رابطه مستقيم و معناداري داشت. زمان دلخواه ازدواج تا تولد اولين فرزند(ماه) با انگيزه هاي منفي بارداري رابطه معنادار و معكوسي داشت(p 0.01). نتيجه گيري: با افزايش انگيزه هاي مثبت باروري در افراد ميل به فرزندآوري و تعداد دلخواه فرزند افزايش و فاصله دلخواه بين ازدواج تا تولد فرزند اول در آنان كاهش مي يابد.