پژوهشي پيرامونِ آيين‌ها، اصطلاحات، قوانين و فنون كُشتي در طومارهاي نقالي و منظومه‌هاي پهلواني متأخّر

كشتي يكي از قديم ترين فعاليت هاي رزمي/ ورزشي بشر بوده است كه قدمت آن (با احتياط و حدس) شايد به نخستين ايام پيدايش انسان بر روي زمين برسد. كشتي نه تنها در بـين ايرانيـان  باستان، بلكه در ميانِ بسياري از اقوام كهن سابقه داشته و از اهميـت بسـياري بررـوردار بـوده  اســت. هردنــد، ورزش/ رزمِ ك،شــتي، ورزش ملــي مــا ايرانيــان اســت و قــديم تــرين اســناد باستان شنارتيِ ايران در اين زمينه، به حدود سه هزار سال پيش باز مـي گـردد، ولـي بـا كمـال  شگفتي، از دوران باستان تا اواخر عهد قاجار، به غير از بخش هايي از چند رسالۀ كوتـاه، و نيـز   چند منظومه و شعرِ مختصر (كه همگي مربوط به عهد تيموري به بعد هستند)، در هيچي  از  آثار تاريخي، حماسي و عاميانه ــ حتّي منظومه هاي پهلوانياي دون شاهنامه ، گرشاسب نامـه  ، بهمن نامه و ... ــ به گستردگي و فراري، به آيين كشتي و اصطلاحات و انواع فنون آن پرداخته نشده است. طومارهاي نقالي و منظومه هـاي پهلـواني متـاخر ازجملـه منـابعي هسـتند كـه تـا حدودي، اين نقيصه را مرتفع مي سازند و اطلاعات ذي قيمتـي درمـورد قـوانين، اصـطلاحات، سنت ها و فنون كشتيِ رزمي و پهلواني در اختيارِ روانندگان قرار ميدهند. از آنجا كه اين منابع ارزشمند، تا به حال مورد توجه پژوهشگرانِ ورزش باستاني نبوده اند، بدين روي، نگارنده بر آن است تا در اين جستار به اين امر بپردازد.