عناصر عاميانه و غيررسمي گفتاري و نوشتاري در سطح واژگاني برخي از ترجمه‌هاي كهن عهد عتيق

يكي از گونه‏‌هاي ناشناخته زبان و ادبيات فارسي، ترجمه‏‌هاي كهن عهد عتيق هستند. معمولاً زبان اين متون فارسي و خط آن‌‏ها عبراني است. يكي از ويژگي‌هاي اين نوع از متون، تأثيرپذيري شديد از ادبيات و زبان عاميانۀ فارسي است. در اين مقاله براساس معيارهاي زبان‌شناسي اجتماعي، عناصر عاميانه گفتاري و نوشتاري برخي از اين متون (ترجمه‌هاي عهد عتيق) بررسي شده است. براساس اين بررسي، زبان متون پيش‏‌گفته در سطح واژگاني از دو جنبه تحت تأثير زبان عاميانه قرار گرفته است: نخست تحولات آوايي كه شامل موارد زير است: تحول âm / ân um / un، همگوني آوايي، كاهش واجي، افزايش واجي، انواع مختلف ابدال و قلب. دوم واژه‏‌هاي گويشي. عناصر گويشي هر زبان پيوستگي تنگاتنگي با زبان و ادبيات عامۀ آن دارند. عناصر نوشتاري غيررسمي نيز از دو جنبه بر اين متون تأثير گذاشته‌اند: الف) استفاده از خط عبراني؛ ب) اغلاط املايي. براساس تحقيق حاضر مي‏‌توان نتيجه گرفت كه اين نوع از ترجمه‌‏هاي عهد عتيق از نظر زباني به گونه عاميانه يا دست‏‌كم غيررسمي زبان نزديك‏تر هستند.