بررسي ارتباط چاقي با سطوح ويتامين دي در كودكان آذربايجان شرقي در طي سال 1400

مقدمه: با توجه به نتايج مطالعات انجام شده مبني بر كاهش سطوح ويتامين دي در ميان كودكان منطقه آذربايجان شرقي و همچنين افزايش شيوع چاقي در كودكان طي دهه اخير در اين منطقه، ما فرض را بر اين گذاشتيم كه آيا اين پايين بودن سطوح ويتامين دي با چاقي كودكان ارتباط دارد يا خير؛ لذا مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط چاقي با سطوح ويتامين دي در كودكان آذربايجان شرقي طراحي شده است. روش: اين مطالعه به صورت توصيفي همبستگي در طي بازه زماني سال 1400 با مشاركت 202كودك چاق (شاخص توده بدني بالاتر از 30) سنين بين 5 تا  15 سال كه به روش نمونه گيري در دسترس وارد مطالعه شدند، انجام شد. ارتباط شاخص توده بدني با سطوح ويتامين دي به كمك ضريب همبستگي پيرسون ارزيابي شد. نتايج: ميانگين شاخص توده بدني ( 42/11±38/5) با ميانگين ويتامين دي (45/65±18/2) به صورت معكوس و قوي ارتباط دارند به طوري كه با افزايش شاخص توده بدني ( 0/895-=r و 0/001=P) سطوح ويتامين دي به صورت معنادار و قويي كاهش مي يابند. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه حاكي از آن بود كه هرچه كودكان با سنين 5 تا 15 داراي شاخص توده بدني بالاتري باشند، سطوح ويتامين دي نيز در آنان كاهش مي يابد؛ به عبارتي بين افزايش چاقي و كاهش سطوح ويتامين دي، ارتباط قويي وجود دارد.