اثربخشي بازي‌درماني مبتني بر درمان شناختي رفتاري بر اعتياد به بازي‌هاي رايانه‌اي، پرخاشگري و استرس تحصيلي در كودكان 10 تا 11 سال

مقدمه: امروزه يكي از مهم‌ترين موارد سرگرم‌كننده، بازي‌هاي رايانه‌اي است كه توجه كودكان را به خود جلب كرده و تأثيرات مخربي نيز بر جسم و روان آن‌ها باقي گذاشته است؛ بنابراين لزوم توجه و استفاده از روش هاي جديد در جهت بهبود وضعيت موجود حائز اهميت است. روش : پژوهش حاضر باهدف بررسي اثربخشي بازي‌درماني مبتني بر درمان شناختي رفتاري بر اعتياد به بازي‌هاي رايانه‌اي، پرخاشگري و استرس تحصيلي كودكان ۱۰ تا 11 سال شهر اصفهان انجام گرفته است. روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون همراه با دوره ي پيگيري بود. جامعه آماري شامل تمام كودكان 10 تا 11 سال اصفهان در سال بود. نمونه آماري نيز شامل 30 نفر از كودكاني بود كه بيشترين اعتياد به بازي‌هاي رايانه‌اي را داشتند و به شيوه‌ي نمونه‌گيري در دسترس انتخاب‌شده و به دو گروه 15 نفره آزمايش و كنترل تقسيم شدند. در ادامه گروه آزمايش 10 جلسه 90 تا ۱۲۰ دقيقه‌اي آموزش دريافت كردند. ابزارهاي مورد استفاده براي جمع آوري اطلاعات شامل پرسشنامه‌ي اعتياد به بازي‌هاي رايانه‌اي سلطاني و فرهادي (1395)، پرسشنامه پرخاشگري باس و پري (1932) و پرسشنامه استرس تحصيلي زاجاكاو (2005) بود. به‌منظور تحليل داده‌ها نيز از نرم‌افزار آماري SPSS-23 و آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر استفاده شد. يافته‌ها: نتايج تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر نشان داد كه بازي‌درماني مبتني بر درمان شناختي رفتاري در كاهش اعتياد به بازي‌هاي رايانه‌اي، پرخاشگري و استرس تحصيلي كودكان 10 تا 11 سال مؤثر بوده است. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي اين پژوهش بر تأثير آنلاين بازي‌درماني شناختي رفتاري بر اعتياد به بازي‌هاي رايانه‌اي، پرخاشگري و استرس تحصيلي تأكيد دارد؛ بنابراين پيشنهاد مي گردد درمانگران از اين‌ رويكرد درماني به‌عنوان يك روش سودمند بهره ببرند.