شناسايي موانع پذيرش دانشجويان بين‌المللي در دانشگاه‌هاي دولتي ايران

مقدمه: آموزش عالي به عنوان نيروي محركه توسعه پايدار و حركت به سوي جامعه معرفتي، داراي نقش راهبردي است. شناسايي موانع پذيرش دانشجويان بين المللي از جمله مسائل مهم در زمينه حوزه ارتقاء آموزش عالي مي باشد. برهمين اساس هدف اين پژوهش شناسايي موانع و چالش هاي پذيرش دانشجويان بين المللي در دانشگاه هاي دولتي ايران است. روش ها: اين پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و به روش كيفي انجام شده است. مشاركت كنندگان اين پژوهش را كليه صاحب نظران حوزه آموزش عالي در دانشگاه هاي جامع و تخصصي سطح يك وزارت علوم كه حوزه فعاليت علمي و اجرايي آن ها بين المللي سازي آموزش عالي بود، تشكيل مي دادند. نمونه گيريبه روش هدفمند و تا رسيدن به سطح اشباع نظري ادامه يافت كه درنهايت تعداد 11 نفر در پژوهش شركت كردند. به منظور گردآوري داده ها از روش مصاحبه نيمه ساختاريافته و از روش تحليل مضمون 6 مرحله اي براون و كلارك (2006) جهت تجزيه و تحليل آن استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه موانع پذيرش دانشجويان بين المللي در دانشگاه هاي دولتي ايران 32 مضمون پايه، 6 مضمون سازمان دهنده و 3 مضمون فراگير استخراج شده است؛ كه ضعف هاي سياسي، فرهنگي و اجتماعي حاكم بر دانشگاه ها، ضعف مرجعيت آموزشي، پژوهشي و فناوري دانشگاه ها و پژوهشگاه ها در سطوح منطقه اي و بين المللي و عدم اختيار دانشگاه ها و اساتيد در جذب دانشجويان و تعامل با اساتيد خارجي به عنوان موانع اصلي پذيرش دانشجويان خارجي در دانشگاه هاي دولتي ايران شناسايي شدند. نتيجه گيري: باتوجه به شناسايي عوامل فرهنگي، سياسي، اجتماعي، ضعف مديريتي و پژوهشي و آموزشي به عنوان موانع پذيرش دانشجويان بين المللي، به نظر مي رسد مناسب ترين راهكار جهت مقابله با موانع موجود، سياست گذاري مناسب و تهيه يك برنامه استراتژي قوي و نيز به دنبال آن برنامه ريزي عملياتي قوي وتقويت ساختارهاي آموزشي و اداري مي باشد.