تاثيرتدريس به شيوه يادگيري تركيبي بر پيامدهاي آموزشي دانشجويان كارشناسي ناپيوسته اتاق عمل

مقدمه: يادگيري تركيبي داراي مزاياي بسياري براي غلبه بر چالش هاي يادگيري بزرگسالان مانند: كمبود وقت، مسئوليت هاي زندگي همچون تعهدات شغلي و خانواده دارد؛ لذا اين مطالعه با هدف تعيين تاثير تدريس به شيوه يادگيري تركيبي بر پيامدهاي آموزشي دانشجويان ناپيوسته اتاق عمل انجام گرفت. روش ها: مطالعه حاضر از نوع نيمه تجربي و مداخله آموزشي است كه در سال 1397در دانشگاه علوم پزشكي البرز انجام شد. نمونه هاي مطالعه شامل 56 نفر از دانشجويان كارشناسي ناپيوسته اتاق عمل بودند كه از طريق نمونه گيري در دسترس وارد مطالعه شدند. مداخله آموزشي به شكل تدريس به شيوه تركيبي انجام و سپس پيامدهاي آموزشي با متغيرهاي رضايت دانشجويان، ميزان يادگيري و زمان تعامل دانشجويان در فضاي مجازي براي مشاركت در مباحث درسي ارزيابي شد. ابزار جمع آوري اطلاعات در متغير رضايتمندي پرسشنامه 15گويه اي محقق ساخته، در متغير يادگيري، آزمون چهارگزينه اي استاندارد و در متغير زمان تعامل، چك ليست ثبت زمان فعاليت هاي دانشجويان در فضاي مجازي براي طرح سوال، ارائه پاسخ و يا بيان تجارب بود. اطلاعات جمع آوري شده وارد نرم افزار آماري SPSS و با استفاده از آزمون هاي آماري توصيفي و آزمون t زوجي، تي تست، آناليز واريانس يك طرفه، ضريب همبستگي كندال و پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد كه كليه دانشجويان از اجراي اين شيوه تدريس رضايت داشتند. همچنين بين نمرات پيش آزمون و پس آزمون نمرات آزمون چهارگزينه اي اختلاف معني داري مشاهده شد (4/81-=P=0/001, t) نتايج نشان داد كه ميانگين زمان تعاملات فراگيران در محيط مجازي نزديك به 10 ساعت در 12 جلسه تدريس بوده كه زماني قابل توجه است. ضريب همبستگي پيرسون بين ميانگين سن و ميانگين ساعات حضور در فضاي مجازي كلاس جهت ارائه تكليف ارتباط معني دار منفي را نشان داد (0/001= P) نتيجه گيري: با توجه به تاثير مثبت تدريس به شيوه يادگيري تركيبي، اين روش تدريس به عنوان يك روش آموزشي موثر در گروه دانشجويان كارشناسي ناپيوسته اتاق عمل پيشنهاد مي گردد.