طراحي مدل توسعه همكاري هاي علمي بين المللي در نظام آموزش عالي كشور با رويكرد نظريه داده بنياد

مقدمه: توسعه فعاليت هاي بين المللي در راستاي درآمدزايي، برندسازي، افزايش كيفيت و كسب اعتبار به دغدغه اصلي دانشگاه هاي تراز اول دنيا تبديل شده است. لذا پژوهش حاضر با هدف تدوين مدل توسعه همكاري هاي علمي بين المللي در نظام آموزش عالي كشور با رويكرد نظريه داده بنياد انجام شده است.روش ها: پژوهش حاضر با بهره گيري از روش تحقيق كيفي از نوع نظريه داده بنياد و مصاحبه با نمونه منتخب هدفمند مديران بخش بين الملل دانشگاه هاي دولتي كشور(10 نفر) و صاحب نظران (5 نفر) اين حوزه انجام شد. مصاحبه ها با استفاده از روش هاي كدگذاري اشتروس و كوربين (باز، انتخابي و محوري) تحليل شدند.يافته ها: نتايج نشان دهنده شش بعد متشكل از شرايط علّي (منابع انساني، زيرساخت هاي فيزيكي، عوامل اقتصادي، عوامل فرهنگي، عوامل فناوري)، پديد محوري (همكاري هاي آموزشي و پژوهشي، اعضاي هيات علمي، سياست گذاري)، راهبرد (داشتن برنامه استراتژيك براي همكاري هاي علمي بين المللي، سازماني، حمايتي)، شرايط زمينه اي (ظرفيت هاي دانشگاه، جو سازماني بين المللي، نگرش بين المللي)، شرايط مداخله گر (دولت، شرايط سياسي كشور، جهاني شدن) و پيامدها (توسعه ديپلماسي، افزايش كيفيت، حل مسائل و مشكلات جامعه، معرفي تمدن ايراني به دنيا، درآمدزايي) است.نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش حاضر دانشگاه ها براي كسب اعتبار، برندسازي، افزايش كيفيت و درآمدزايي نياز دارند كه در زمينه توسعه فعاليت هاي علمي بين المللي گام بردارند، الگوي ارائه شده در اين پژوهش مي تواند در اين زمينه راه گشا باشد.