خداناباوري يا روي ديگر خداباوري

سخن در باب خداباوري و نقطه ي مقابل آن ، الحاد، از موضوعات مهم در الاهيات و فلسفه بوده است. خداناباوران با رد جهان بيني يكتاپرستي، نفي ايمان و سرسپردگي به هر شيء يا شخص ماورايي، بي اعتقادي به خدايي متشخص و نقش آفرين در هستي و زندگي انسان، نفي باورها و قوانين قطعي و دگم يا مناسك و شعائر توحيدي، رد جاودانگي طلبي و آرمان شهرگرايي اديان توحيدي و ... ، در صدد ارائه ي ديدگاهي مستقل ، به دور، و بلكه در تقابل با خداباوران هستند. اما سؤال اين است كه آيا در ادعاي استقلال خويش و دوري از خداباوري در جهان نگري، باورها و كنش هايشان حقيقتاً صادق اند يا خير. اين نوشتار، با روش توصيفي - تحليلي و با ارائه ي شواهد متعدد ، اين ادعا را كه الحاد ايده اي كاملاً مستقل و متضاد و در مقابل خداباوري است به چالش كشيده، آن را نادرست دانسته است. نتيجه ي آن شواهد و دلايل اين است كه الحاد ايده اي خام، ناپخته و دفاع ناپذير و در بهترين حالت، كپي برداي ناشيانه و از سر استيصال از خداباوري است و بنابراين، ديدگاهي درخور دفاع و عملي نيست.