خوانش نقاشي قهوه‌خانه‌اي و نقاشي‌هاي ديواري مكتب اصفهان براساس مفهوم مكالمه در نظريه هرمنوتيك مدرن گادامر

در تاريخ هنر ايران، نقاشي قاجار از جايگاه ويژه اي برخوردار است و در اين ميان، نقاشي ‌هاي قهوه خانه ‌اي به عنوان شاخه ‌اي برجسته از گونه ‌هاي هنري نقاشي عصر مشروطه در اين دوران قابل توجه هستند. در دوران مشروطه، با توجه به شرايط اجتماعي- فرهنگي و انديشه مدرنيسم و تجددخواهي و بازتاب فرهنگ و هنر غرب، نقاشي قهوه خانه، در راستاي احياي هويت و فرهنگ ايراني- اسلامي به نگارگري سنتي به ويژه نقاشي ديواري رجوع مي ‌كند. هدف اين پژوهش، تشريح و خوانش آثار نقاشي ‌هاي قهوه خانه ‌اي و نقاشي ‌هاي ديواري مكتب اصفهان با بهره گيري از مفهوم مكالمه در نظريه هرمنوتيك گادامر است. تحقيق حاضر به اين پرسش پاسخ داده است كه، مفاهيم هرمنوتيكي گادامر تا چه اندازه در شناخت، نحوه شكل ‌گيري و خلق آثار نقاشي قهوه خانه‌ اي در عصر مشروطه مثمر ثمر است. اين پژوهش با رويكرد توصيفي- تحليلي خاصه روش هرمنوتيك انجام پذيرفته است و جمع آوري منابع تحقيق به شيوه اسنادي و كتابخانه‌ اي و با استفاده از فيش‌ برداري و روش تجزيه و تحليل اطلاعات به صورت كيفي است. نتايج نشان مي ‌دهد كه مفهوم مكالمه در انديشه گادامر، كمك شاياني در جهت توصيف هرچه بهتر چگونگي خلق نقاشي ‌هاي قهوه خانه‌ اي با توجه به نياز روز جامعه مخاطب دارد. هنرمند با رجوع و مكالمه با هنر مكتب اصفهان در پيوند با افق فكري- هنري عصر مشروطه، كه تحت تأثير شيوع همه جانبه عناصر هنر غربي است، اقدام به خلق اثرش نموده است. در اين ميان عناصري چون زمان، مكان، مخاطب، مضامين و كاربرد عاميانه نقاشي و تعزيه خواني و نقل نقالان به عنوان طرف ديگر مكالمه در شكل‌ گيري نقاشي قهوه خانه‌ اي حائز اهميت است.