عمل آوري داخلي بتن هاي خودتراكم با استفاده از پليمرهاي سوپرجاذب بر پايه سديم و پتاسيم

يكي از پارامترهاي تاثيرگذار در مقاومت نهايي و دوام بتن‌هاي خودتراكم، عمل‌آوري پس از ساخت مي‌باشد. عمل‌آوري با استفاده از آب رساني و پوشش‌هاي حافظ رطوبت به صورت خارجي و سطحي، با در نظر داشتن محدوديت‌ اين روش‌ها، به طور معمول مورد استفاده قرار مي‌گيرند. عمل‌آوري داخلي به عنوان يكي از مباحث اساسي، در اجراي سازه‌هاي بتن‌آرمه و بتن حجيم، با محدوديت‌هاي بسيار كمتر به خصوص در بتن‌هاي ويژه و با مقاومت‌هاي بالا مطرح مي‌باشد. بررسي تاثير عمل‌آوري داخلي بتن خودتراكم با استفاده از پليمرهاي سوپرجاذب، بر روي مشخصات مكانيكي و دوام بتن، هدف اين تحقيق مي‌باشد. پليمرهاي سوپرجاذب مقداري از آب را به خود جذب كرده و طي فرآيند هيدراسيون به تدريج آن را آزاد مي‌نمايند. با استفاده از اين روش، فرآيند عمل‌آوري، نه تنها در سطح بلكه در عمق المانهاي بتني نيز به نحو موثرتري انجام مي‌شود. دو نوع پودر پليمر سوپرجاذب برپايه سديم و پتاسيم با دو مقدار مختلف در اين تحقيق مورد استفاده قرار گرفته است. نمونه‌هاي بتن در سنين 7 و 28 روز تحت آزمايش‌هاي مقاومت فشاري، مقاومت الكتريكي، نفوذپذيري آب، چرخه ذوب يخبندان و آزمايش‌هاي بررسي ريزساختار از جمله SEM،XRD وXRF قرار گرفتند. مقاومت فشاري نمونه‌ها با عمل‌آوري داخلي نسبت به نمونه‌هاي شاهد به ميزان 11.4% افزايش داشته است. از منظر پارامترهاي دوام نيز نمونه ها با عمل‌آوري داخلي، كاهشي بيش از 100% در ميزان نفوذپذيري آب و 16.7% بهبود در مقاومت الكتريكي نشان مي‌دهند. با بررسي نتايج آزمايش‌هاي ريزساختار، بهبود تكامل فرآيند هيدراسيون به ميزان حداقل 2.4% و حداكثر 8.3% در اثر عمل‌آوري داخلي مشاهده گرديد.