ارزيابي چرخه‌ عمر با تلفيق مدلسازي اطلاعات ساختمان و متغيرهاي اقليمي منطقه‌اي

با گسترش نقش قابل ملاحظه‌ صنعت معماري، مهندسي و ساخت در مصرف جهاني انرژي و انتشار گازهاي گلخانه‌اي، توسعه‌‌ي مباني طراحي پايدار و كاهش اثرات زيست محيطي از اهميت روز افزون برخوردار شده است. در اين راستا استفاده از مدلسازي اطلاعات ساختمان و به كار گيري آن در ارزيابي چرخه‌ عمر در مراحل اوليه‌ طراحي روش قابل اطميناني براي ارزيابي مباني توسعه‌ پايدار در ساختمان‌ها است. در نتيجه‌‌ تعدد عواملي كه در ارزيابي پايداري يك ساختمان اثرگذارند، هنگام بهينه‌سازي اثرات ناشي از ساخت و بهره‌برداري از يك ساختمان نقش متغيرهاي اقليمي و منطقه‌اي گاهاً مورد توجه قرار نمي‌گيرد. اين پژوهش، متغيرهاي اقليمي منطقه‌اي و تاثير آن‌ها را در ارزيابي چرخه‌ي عمر ساختمان و مصرف سالانه‌ انرژي آن مورد بررسي قرار مي‌دهد. بدين ترتيب سه مدل يكسان در سه موقعيت با اقليم متفاوت در آمريكاي شمالي ( بوستون، آريزونا و كبك) توسعه داده شده و ارزيابي چرخه‌ عمر براي اين سه مدل در دو سناريوي مختلف بررسي شده است. نتايج نشان داد با استفاده از مصالح مناسب كه با ويژگي‌هاي آب و هوايي منطقه سازگاري دارد، بيش از %28 در مصرف انرژي سالانه‌ ساختمان در مرحله‌ي بهره‌برداري صرفه‌جويي شود. گرچه لايه‌ عايق حرارتي به كاهش مصرف انرژي كمك مي‌كند، اما موجب افزايش %3 در مقدار گازهاي گلخانه‌اي انتشار يافته در طول چرخه‌ عمر مدل مي‌شود. اين مقدار با توجه به اين‌كه حجم عايق حرارتي به كار گرفته شده در مجموع كمتر از %2 از حجم كل مدل است، مقدار قابل تاملي است.