بررسي تأثير سرعت بارگذاري بر پارامترهاي مقاومتي فصل مشترك مصالح خاكي- بتن آسفالتي

مقاومت برشي خاك، تحت تأثير عوامل مختلفي چون دانه‌بندي، درصد تراكم مصالح، سطح تنش نرمال، سرعت بارگذاري و عوامل ديگر است. در صورت قرارگيري خاك و مصالح ديگر در مجاورت هم، مسأله‌ي اندركنش مطرح مي‌گردد. چنين شرايطي در سدهاي خاكي با هسته‌ي بتن آسفالتي مشاهده مي‌شود كه در آن، تعيين عملكرد مكانيكي مصالح فصل مشترك از اهميت زيادي برخوردار است. در اين تحقيق، يك بررسي آزمايشگاهي براي تعيين رفتار فصل مشترك مصالح خاكي فيلتر و بتن آسفالتي هسته، با استفاده از دستگاه برش مستقيم بزرگ‌مقياس انجام شده است. بدين‌منظور، نمونه‌هاي حاوي مصالح خاكي GC و GP در تراكم نسبي يكسان، تحت سرعت‌هاي بارگذاري مختلف مورد آزمايش قرار گرفته و پارامترهاي مقاومتي مشخص شده‌‌اند. از سوي ديگر، با توجه به تأثير تراكم نسبي مصالح بر پارامترهاي مقاومتي، نمونه‌هاي حاوي مصالح خاكي GP در دو تراكم نسبي متوسط و بالا، در سرعت‌هاي بارگذاري مختلف آزمايش شده و پارامترهاي موردنظر تعيين گرديده‌اند. بر اساس نتايج حاصل، در مصالح GC سطح تماس، در سرعت‌هاي بارگذاري پايين، كاهش نسبت اندركنش و در سرعت‌هاي بالا، افزايش نسبت اندركنش مشاهده شده است. ميزان افزايش و كاهش نسبت اندركنش، معادل 2.36 درصد بوده است. در مصالح GP سطح تماس، با افزايش سرعت بارگذاري، نسبت اندركنش، افزايشي معادل 2.3 درصد داشته است. همچنين، در سرعت بارگذاري ثابت، افزايش تراكم نسبي مصالح خاكي GP در فصل مشترك با بتن آسفالتي، از تراكم نسبي متوسط به تراكم نسبي بالا، منجر به كاهش نسبت اندركنش شده است. از طرفي، افزايش سرعت بارگذاري در مصالح با تراكم نسبي متوسط و بالا، به ترتيب، افزايش و كاهش نسبت اندركنش را به دنبال داشته است. با تعيين تغييرات نسبت اندركنش در مقابل سرعت بارگذاري براي مصالح خاكي در فصل مشترك با بتن آسفالتي، مي توان از اين نتايج، در طراحي سازه هايي چون سد خاكي يا هسته ي بتن آسفالتي يا روسازي بهره برد؛ چراكه در بسياري از مسائل اندركنش خاك-سازه، بايستي اصطكاك فصل مشترك بين خاك و سازه برآورد گردد.