آسيب شناسي جذب سرمايه‌گذاري در مناطق ويژه اقتصادي ( مطالعه موردي : مناطق ويژه اقتصادي سازمان صنايع معدني - ايميدرو)

مناطق ويژه اقتصادي امروزه به‌عنوان يكي از ابزارهاي سياستي به منظور جذب سرمايه گذاري، پشتيباني از توليد و توسعه صادرات و واردات در دستور كار دولت‌ها قرار گرفته‌اند. اساساً اين مناطق با هدف جذب سرمايه گذاري مستقيم خارجي و تسهيل فرايند انتقال فناوري هاي نوظهور و پشتيباني از فرايند توليد و ارتقاي قابليت صادراتي در كشور ايجاد شده است. اين موضوع نيز در باب مناطق ويژه اقتصادي وابسته به سازمان توسعه و نوسازي معادن و صنايع معدني ايران ( ايميدرو) نيز صادق است. در اين مقاله تلاش شد تا جريان و روند جذب سرمايه گذاري مستقيم خارجي و داخلي را در اين مناطق براساس چارچوب نظري برون گرايي مورد بررسي قرار گيرد. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است از منظر جذب سرمايه گذاري خارجي و داخلي مناطق ويژه اقتصادي فعال در حوزه انرژي چون صنايع فلزي و معدني خليج فارس و پارسيان نسبت به دو منطقه كاشان و لامرد موثرتر و موفق عمل كرده اند. هرچند عللي چون نظام تحريم ها، بي توجهي به امر توليد، ترجيح خواست بومي نسبت به سنجش يابي دقيق مكاني و زيرساختي و غفلت از اصلاحات بانكي و بيمه اي مشوق سرمايه گذاري از علل عدم موفقيت اين مناطق بوده است.