شناسايي عوامل علّي، زمينه اي و مداخله گر أثرگذار بر مديريت استعداد فوتبال ايران

هدف: پژوهش حاضر، شناسايي عوامل أثرگذار بر مديريت استعداد فوتبال ايران بود. روش پژوهش كيفي و از نوع زمينه‌يابي (گرندد تئوري) بود. گردآوري داده‌ها با استفاده از مطالعات كتابخانه‌اي و همچنين مصاحبه عميق و نيمه‌ساختارمند با خبرگان انجام پذيرفت. مشاركت كنندگان پژوهش را كليه صاحب‌نظران مديريت استعداد فوتبال در سه حوزه علمي، مديريتي و اجرائي تشكيل دادند كه به موضوع پژوهش اشرافيت كامل داشتند و روش نمونه‌گيري هدفمند بود. مصاحبه با خبرگان تا رسيدن به إشباع نظري ادامه‌يافت (21 مصاحبه با 19 نفر). يافته‌هاي پژوهش از طريق فرآيند كدگذاري در سه مرحله‌ي باز، محوري و گزينشي مورد تحليل قرارگرفتند. يافته‌ها: در مجموع 46 عامل أثرگذار علّي در قالب چهار مقوله‌ي فرعي (مؤلفه) و در دو مقوله‌ي كلي (مفهوم)، نيروي انساني متخصّص و عوامل مديريتي_تسهيلاتي شناسائي‌شدند. همچنين 52 عامل أثرگذار زمينه‌اي در قالب هفت مقوله‌ي فرعي (مؤلفه) و در سه مقوله‌ي كلي (مفهوم)، عوامل علمي_پژوهشي، عوامل محيطي و عوامل زمينه‌اي فردي قرار‌گرفتند. در نهايت در گروه عوامل مداخله‌گر در مجموع 24 عامل أثرگذار در قالب 4 مقوله‌ي مداخله‌گر (فرآيند، علّي، زمينه‌اي و راهبردها) دسته‌بندي‌شدند. نتيجه‌گيري: ايجاد بسترهاي لازم بخصوص تقويت حوزه علمي و پژوهشي و مفهوم‌سازي دقيق استعداد و مديريت استعداد، توجه به ساير ويژگي‌هاي مؤثر فردي بخصوص ارزش‌هاي اختصاصي، شخصيت اخلاقي و سبك زندگي، آماده‌نمودن شرايط مناسب در محيط فرهنگي، سياسي، قانوني، اقتصادي، ايجاد ساختارهاي مناسب و تدوين و اجراي برنامه‌ استراتژيك، تأمين مالي و تسهيلاتي و به‌خصوص سرمايه‌گذاري روي مربيان و مديران در كنار كنترل عوامل مداخله‌گر، براي مديريت استعداد فوتبال ايران، مؤثر و ضروري ‌مي‌باشند.