ارائه الگوي بهسازي آموزش رفتار سازماني براساس مؤلفه‌هاي شناختي رفتاري: يك مطالعه كيفي

مقدمه: اهميت رفتارهاي مطلوب سازماني سبب گرديده است تا امروزه از تمامي ظرفيت‌هاي موجود در جهت بهسازي آموزش رفتار سازماني نهايت استفاده را داشت. هدف: پژوهش كيفي حاضر با هدف ارائه الگوي بهسازي آموزش رفتار سازماني براساس مؤلفه‌هاي شناختي رفتاري طراحي و اجرا گرديد. روش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف كاربردي، از نظر شيوه گردآوري داده‌ ها از نوع آميخته بود. روش كيفي مورد استفاده از نوع داده بنياد بود كه با توجه به الگوي اشتراوس و كوربين طراحي گرديد. جامعه آماري تحقيق شامل افراد آگاه به موضوع تحقيق بودند كه با توجه به روش نمونه گيري هدفمند و تا رسيدن به اشباع نظري تعداد ۱۵ نفر مشخص شدند. مكان انجام پژوهش شهر تهران و زمان اجراي آن در سال ۱۴۰۱ بود. همچنين ابزار گردآوري اطلاعات شامل مصاحبه بود. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از كدگذاري استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها در نرم‌ افزار مكس كيو دي اي انجام شد. يافته ها: مطابق با نتايج مشخص گرديد كه در جهت بهسازي آموزش رفتار سازماني مي‌بايستي به زيرساخت ها، مسائل فرهنگي، دانش تخصصي و انگيزش توجه داشت. همچنين نتايج نشان داد كه موانع كلان و خردي در جهت بهسازي آموزش رفتار سازماني وجود دارد. نتيجه گيري: ايجاد بستري در جهت ارتقاء زيرساخت ها، مسائل فرهنگي، دانش تخصصي و انگيزش مي تواند زمينه جدي بهسازي آموزش رفتار سازماني را فراهم نمايد. توجه به الگوي ارائه شده؛ مي تواند نقش مهم و تعيين كننده‌ اي در جهت ايجاد بهسازي آموزش رفتار سازماني براساس مؤلفه‌هاي شناختي رفتاري داشته باشد.