پيدايش قرائيم و نص ‌گرايي يهود

در يهوديت پس از رشد و تدوين نهايي سنت شفاهي (ﺗﻠﻤﻮد) در قرن هشتم ميلادي و به ﺣﺎﺷﻴﻪ راﻧﺪه ﺷﺪن ﻛﺘﺎب ﻣﻘﺪس، ﺑﺮﺧﻲ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ با اين ﺳﻨﺖ را آغاز نمودند كه ﺑﻪ ﻇﻬﻮر ﻓﺮﻗﻪي قرائيم ﻣﻨﺘﻬﻲ ﺷﺪ. فرقه‌ي قرائيم جنبش نص‌گراي يهودي است كه با رهبري عنان‌بن داود، تنها به مرجعيت كتاب مقدس باور‌داشت و براي سنت يا تورات شفاهي، هيچ‌گونه اعتباري قائل نبود. قرائيان در فهم كتاب مقدس از روش لفظ‌گرا بهره مي‌گرفتند و در بسياري از اعمال ديني خويش سخت‌گيرتر بودند. از نظر قرائيان هر يهودي بايد برداشت خاص خود را از كتاب مقدس داشته باشد، بنابراين، تأكيد بيش از حد قرائيان بر آزادي افراد در تفسير كتاب مقدس در پرتو فهم خود، مانع هرگونه انسجام و اتحاد در ميان آنان شد و تفكرات گوناگون و بعضاً متعارضي در اين فرقه روي كار آمد. پژوهش حاضر در نظر دارد كه به‌بررسي پيدايش قرائيم و نص‌گرايي بپردازد كه در تاريخ يهوديت نقش برجسته‌اي را ايفا نموده‌اند.