مدلسازي كمي و كيفي آب سطحي خور گورسوزان بندرعباس با استفاده از مدل بارش - رواناب SWMM

امروزه مباحث مديريت رواناب، كيفيت آن و مديريت پساب هاي شهري از اهميت ويژه اي برخوردار است. در اين پژوهش، خور گورسوزان واقع در شهر بندرعباس، استان هرمزگان به لحاظ كيفيت آب مورد مطالعه قرار گرفت. براي مدلسازي كيفي و كمي رواناب منطقه از مدل ديناميكي بارش_رواناب SWMM استفاده شد. مدلسازي هيدروليكي براي چهار رخداد بارش انجام گرفت. نتايج آناليز حساسيت نشان داد به ترتيب سه پارامتر درصد نفوذناپذيري زيرحوضه ها، شماره منحني و ضريب زبري كانال، موثرترين پارامتر ها بودند. واسنجي و صحت سنجي بر مبناي توابع هدفMRE و N.S انجام شد كه نتايج آن براي چهاربارش نشانگر تطابق خوب مدل با داده هاي مشاهداتي بود. سرانجام مدل سازي كيفيتي براي چهار آلاينده هدف شامل COD،TDS،NO2 و PO4 انجام شد كه نتايج كيفي بيانگر تطابق مناسب مدل با داده هاي آزمايشگاهي مشاهداتي بود. در پايان سه سناريو به ترتيب سناريوي اول بر اساس حذف ريزشگاه هاي بالادست، سناريوي دوم بر اساس حذف ريزشگاه تصفيه خانه و در نهايت سناريوي سوم بر اساس بارش هايي با دوره بازگشت پنج، 10،25،50 و 100 ساله براي حل مسئله درنظر گرفته شد. سناريو اول كاهش غلظت آلاينده TDS تا ميزان 84.52 درصد را نشان مي داد. نتايج سناريو دوم براي آلاينده هاي COD،NO2 و PO4 تا ميزان 100 درصد كاهش و اعمال سناريو سوم نيز به صورت موثري آلاينده هاي TDS، PO4 ، COD و NO2 را كاهش داد. بر اساس نتايج اين پژوهش، ميزان آلودگي آب در خور گورسوزان بدون اعمال مديريت پساب بيش از حد استاندارد بوده و رواناب ناشب از بارندگي نيز كمكي به كاهش آلودگي نمي‌نمايد.