تعيين مناطق بحراني بارش سطح كشور ايران در دوره 2021-2040 بر اثر تغيير اقليم

در اين پژوهش اثر تغيير اقليم بر بارش آينده (2040-2021) در ايران بررسي شده است. به اين منظور نتايج سه مدل گردش عمومي (GCM) به نام‌هاي GFDL-ESM2M، HadGEM2-ES و IPSL-CM5A-LR و براي دو سناريوي انتشار گازهاي گلخانه‌اي RCP2.6 و RCP8.5 تحليل شد. براي ريزمقياس‌نمايي و تصحيح سوگيري بارش روزانه از مدل CCT و داده‌هاي بارش روزانه دوره پايه (2019-1986) استفاده شد. طبق نتايج سالانه ميانگين وزن‌دار بارش سالانه ايستگاه‌هاي باران‌سنجي در همه سناريوها به‌جز سناريو RCP8.5 در مدل IPSL-CM5A-LR، افزايشي است. ميانگين وزن‌دار بارش فصل زمستان ايستگاه‌هاي باران‌سنجي در هيچ‌يك از شرايط تغيير اقليم كاهشي نبود اما در باقي فصل‌ها مقدار بارش كاهش يا افزايش داشت. بيش‌ترين افزايش ميانگين وزن‌دار بارش فصلي، در فصل زمستان و در سناريو RCP2.6 در مدل GFDL-ESM2M و به مقدار 23 ميلي‌متر و بيش‌ترين كاهش ميانگين وزن‌دار بارش فصلي، در فصل پاييز سناريوي RCP8.5 در مدل IPSL-CM5A-LR و برابر 10.5 ميلي‌متر محاسبه شد. از سويي تغييرات اندك ميانگين بارش و از سوي ديگر كاهش شديد كمينه بارش (446 ميلي‌متر در اثر G3S4) و افزايش شديد بيشينه بارش (233 ميلي‌متر در اثر G2S1)، نشان‌دهنده وقوع پديده‌هاي حدي شديد (خشكسالي و سيل) در آينده مي‌‌باشد.