مدلسازي سه بعدي گونه هاي سنگي با استفاده از ادغام داده هاي مغزه، نگار و لرزه اي، مطالعه موردي يكي ازمخازن كربناته جنوب ايران

تعيين گونه هاي سنگي، فرآيند اختصاص خواص مخزن به رخساره هاي زمين شناسي است و يك گونه سنگي تعيين شده داراي خواص زمين شناسي و مخزني مشابه و حدوداً يكسان است امروزه روشهاي بسيار مختلفي براي تعيين گونه هاي سنگي پيشنهاد شده و توسعه يافته است برخي از اين روشها عمدتاً بر جنبه هاي زمين شناسي (پتروگرافي) تأكيد دارد كه از آن جمله ميتوان به روش رخساره حفرات و روش لوسيا اشاره كرد كه از ويژگيهاي سنگ شناسي در كنار تخلخل و تراوايي استفاده .كند روشهاي پتروفيزيكي تعيين گونه هاي سنگي غالباً بر اساس دادههاي تخلخل و تراوايي (K/O) و فشار موئينگي (PC) است. از ساده ترين اين ،روشها نمودار تخلخل در مقابل تراوايي و تعيين حد برش است. از مهمترين و كاربردي ترين اين روشها تعيين گونههاي سنگي به روش شاخص منطقه جريان ميباشد همچنين معادلات مختلفي مانند وينلند - پيتمن (۳۰) و تابع جي- لورت در اين زمينه وجود دارد كه از روشهاي بسيار معتبر در تعيين گونه هاي سنگي ميباشد. در اين مطالعه با استفاده از مهمترين و كاراترين روشهاي تعيين گونه هاي سنگي اعم از روشهاي مبتني بر تخلخل شاخص منطقه جريان شاخص تغيير يافته منطقه جريان شاخص وينلند - پيتمن و لگاريتمهاي آنها و اعمال روشهاي مذكور بر روي داده هاي مغزه، نگار چاه و لرزه اي به تعيين گونه هاي سنگي در سه بعد در كل ميدان مورد بررسي پرداخته ايم و با مقايسه ضرايب همبستگي پي برديم كه روش شاخص منطقه جريان داراي بيشترين دقت و كارايي مي باشد.