كارايي چند نوع تله و تركيب جلب‌كننده براي شكار مگس ميوه مديترانه، Ceratitis capitata (Dip.: Tephritidae) در دو باغ‎ شليل و نارنگي

مگس ميوه مديترانه (Diptera: Tephritidae)  Ceratitis capitata Wied از مهم ترين و خطرناك ترين آفات انواع درختان ميوه در كشورهاي مختلف از جمله ايران مي باشد. اين تحقيق با هدف مقايسه كارايي برخي مواد جلب كننده و تله در شكار انبوه مگس ميوه مديترانه، در استان مازندران، شهرستان ساري در سال 1399 انجام شد. آزمايش در قالب طرح بلوك كامل تصادفي با پنج تيمار و در دو باغ شليل و نارنگي اجرا شد. تعداد حشرات كامل مگس ميوه مديترانه شكار شده در هر تله به تفكيك جنس (نر و ماده) و نيز حشرات غيرهدف، به صورت هفتگي از زمان نصب تله تا پايان نصب (از اوايل تير ماه تا پايان آذر ماه)، شمارش و ثبت شدند. طبق نتايج، در هر دو باغ، جاذب جنسي تري مدلور در جلب مگس‌هاي نر و جاذب‌هاي تغذيه در جلب مگس ميوه ماده اولويت داشتند. در مجموع هر دو جنس نر و ماده، بيشترين و كمترين تعداد شكار به ترتيب به تيمارهاي تري مدلور و كارت زرد تعلق داشت. تأثير دماي محيط بر جمعيت مگس ميوه مديترانه در باغ نارنگي معني‌دار بود، به طوري كه كاهش محسوس دما در آذر ماه سبب شد شكار مگس در اين ماه كاهش بارزي داشته باشد. حشرات غيرهدف به جاذب‌هاي غذايي سراتراپ و بيولور بيشتر جلب و شكار شدند. در مجموع، تله مك‌فيل به همراه تري‌مدلور بيشترين جذب مگس نر را داشت. براي شكار مگس ماده مي‌توان با كاهش تعداد تله‌هاي سراتراپ و بيولور به منظور جذب تعداد كمتري حشرات غيرهدف، تعداد تله‌هاي بيشتري را به جاذب سراتينكس در باغ اختصاص داد.