تأثير نانوفرمولاسيون بر سميت عصاره‌ آبي برخي گياهان عليه كنه‌ تارتن دولكه‌اي Tetranychus urticae و سفيدبالك پنبه Bemisia tabaci

پژوهش حاضر، با هدف ارزيابي اثرات كشندگي عصاره‌هاي آبي و نانوفرمولاسيون‌هاي‌ گياهان رزماريRosmarinus officinalis L. ، اسطوخودوس Lavandula angustifolia Mill.، اكاليپتوس Eucalyptus globulus Labill. و ترخون Artemisia dracunculus L. روي كنه‌ تارتن دولكه‌اي Tetranychus urticae Koch (كنه‌هاي بالغ نر و ماده) و زيره‌ سبز Cuminum cyminum L. و گشنيز Coriandrum sativum L. روي سفيدبالك پنبه Bemisia tabaci (Gennadius) (پوره‌ سن اول و سوم) در شرايط آزمايشگاهي با دماي 2 ± 25 درجه‌ سلسيوس، رطوبت نسبي 5 ± 65 درصد، دوره روشنايي 16 ساعت و به روش سميت تماسي انجام پذيرفت. در ميان عصاره‌هاي آبي، عصار‌ه‌ رزماري (3227 = LC50  پي‌پي ام) و از ميان عصاره‌هاي فرموله شده، نانوفرمولاسيون‌ ترخون (1454 = LC50  پي‌پي ام) بيش‌ترين ميزان سميت را عليه كنه‌هاي بالغ داشتند. عصار‌ه‌ آبي و فرموله شده‌ زيره‌ سبز نيز به‌ترتيب با LC50 محاسبه شده 9639 و 6748 پي‌پي‌ام روي پوره‌هاي سن اول و 11670 و 9937 پي‌پي‌ام روي پوره‌هاي سن سوم، بيش‌ترين ميزان سميت را از خود نشان دادند. پوره‌هاي سن اول سفيدبالك نسبت به پوره‌هاي سن سوم، حساسيت بيش‌تري نسبت به عصاره‌هاي آبي و فرموله شده از خود نشان دادند. بر اساس نتايج كروماتوگرافي مايع با كارايي بالا (HPLC)، تركيب ساليسيك اسيد براي گياهان رزماري (21.68%)، اسطوخودوس (33.90%) و گشنيز (9.90%) و كوئرستين براي اكاليپتوس (76.62%)، ترخون (23.49%) و زيره‌سبز (15.68%) بيش‌ترين درصد را داشتند. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان مي‌دهد كه عصاره‌هاي گياهي به صورت تماسي داراي اثر كنترلي مطلوبي روي آفات گلخانه‌اي مذكور مي‌باشند وكمك شاياني به استفاده از فرآورده‌هاي گياهي در برنامه‌هاي مديريت تلفيقي اين آفات در شرايط گلخانه خواهد نمود.