آسيب‌شناسي اجراي سياست‌هاي مبارزه با مواد مخدر در جمهوري اسلامي ايران

در اين تحقيق تلاش شده است تا با بهره‌گيري از مدل اجراي سياست «هورن» و«ميتر» كه حاوي شش مؤلفه ميان سياست و اجرا شامل «اهداف و استانداردها، منابع، ارتباطات ميان‌سازماني و اقدامات پياده‌سازي، ويژگي‌هاي نهادهاي اجرايي، شرايط اقتصادي، سياسي و اجتماعي و تمايل و آمادگي مجريان» مي‌باشد به بررسي اجراي سياست‌هاي مبارزه با مواد مخدر در جمهوري اسلامي ايران بپردازيم. روش پژوهش، تحليل محتواي كيفي جهت‌دار و مبتني بر مصاحبه نيمه‌ساختار‌يافته با نخبگان حوزه اجراي سياست‌ها و قياس براساس مدل پژوهش است. در نهايت 13 عنوان آسيب، شامل «اولويت‌دار نبودن مبارزه با مواد مخدر در نگاه مجريان، تداخل و تكثر در اهداف اسناد سياستي، عدم تعيين شاخص‌هاي سنجش موفقيت، عدم تناسب اجرا با اهداف و استاندارها، سوء مديريت منابع، ناهماهنگي ساختاري در اجرا، عدم توجه به علم و عمل نظام‌مند، آشفتگي نهادي و اجتماعي، چندصدايي و عدم مرجعيت سازماني مقتدر، عدم باورمندي مجريان، عدم نظارت و پاسخ‌گويي، اصرار بر اقدامات سريع‌الجواب وعدم تشخيص اولويت‌هاي اقدام» احصا شده است.