بررسي كارايي حذف آنتي بيوتيك آموكسي سيلين از محلول هاي آبي با استفاده ازنانوكامپوزيت مغناطيسي اكسيد گرافن

زمينه و هدف: آموكسي سيلين (AMX) يك آنتي بيوتيك پر مصرف در پزشكي است كه باقي مانده آن در منابع آبي اثرات جانبي زيادي از جمله ايجاد مقاومت آنتي بيوتيكي را سبب مي شود. روش ها: در اين مطالعه، يك جاذب تجديدپذير مبتني بر اكسيد گرافن (نانوكامپوزيت اكسيد گرافن اصلاح شده با CoFe2O4) سنتز شد و براي جذب AMX از محيط آبي تحت شرايط بهره برداري مختلف دوز جاذب، غلظت اوليه AMX، درجه حرارت و زمان سونيكاسيون به كار برده شد. مشخصات نانوكامپوزيت سنتز شده با استفاده از ميكروسكوپ الكتروني روبشي، پراش پرتو ايكس، pHZPC و BJH/BET مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج: حداكثر ظرفيت جذب و حداكثر راندمان جذب به ترتيب 238/62 ميلي گرم در گرم جاذب و حدود 98 درصد در غلظت 35 ميلي گرم، دوز جاذب 155 ميلي گرم، زمان تماس 15 دقيقه و دماي اولتراسونيك 50 درجه سلسيوس به دست آمد. فرايند جذب سطحي آموكسي سيلين بر روي جاذب تهيه شده به ترتيب از مدل هاي سينتيكي و ايزوترمي شبه مرتبه دوم (0/999 = R^2) و لانگموير (0/997 = R^2)  پيروي مي كرد كه نشان دهده جذب شيميايي و تك لايه آموكسي سيلين بود. همچنين مطالعات ترموديناميكي نشان داد كه فرايند جذب از نظر استوكيومتري امكان پذير و خود به خودي و گرماگير است. نتيجه گيري: به طور خلاصه، نانوكامپوزيت سنتز شده به عنوان يك جاذب تجديدپذير، احتمالاً تأثيرات قابل توجهي بر تصفيه فاضلاب دارويي خواهد داشت و مي تواند براي تحقيقات آينده به عنوان يك ماده كارآمد براي تكنيك هاي تصفيه در نظر گرفته شود.