اثربخشي درمان در كودكان و نوجوانان مبتلا به سنكوپ وازوواگال در درازمدت يك مطالعه پيگيري هشت ساله

زمينه و هدف: براساس مطالعات انجام‌شده، درمان دارويي سنكوپ رفلكسي در كاهش عود آن تاثير قابل‌توجهي ندارد. پيگيري 36 ماهه كوهورت پايلوت ما نشان داده بود كه درمان‌هاي غيردارويي به‌تنهايي در كاهش دفعات عود موثر است. هدف اين مطالعه بررسي نتايج طولاني مدت و پيگيري هشت ساله بيماران قبلي مي‌باشد. روش بررسي: مطالعه كنوني در ادامه يك كوهورت آينده‌نگر پايلوت است كه به بررسي نتايج هشت ساله پيگيري كودكان با سنكوپ رفلكسي كه تحت درمان‌هاي غيردارويي به‌تنهايي يا همراه با دارو قرار گرفته بودند، مي‌پردازد. لذا با بيماراني كه در مطالعه پايلوت شركت داشتند (30 بيمار در گروه دريافت‌كنندگان دارو و 40 بيمار در گروه بدون دارو)، تماس گرفته شد. درنهايت برروي 26 بيمار در گروه دريافت‌كنندگان دارو و 31 بيمار در گروه بدون دريافت دارو (پس از اعمال معيارهاي خروج از مطالعه) مقايسه ميزان رخداد حملات سنكوپ و پره‌سنكوپ با استفاده از  Chi-square test انجام شد. يافته‌ها: بررسي يافته‌ها نشان مي‌دهند كه پس از گذشت پنج سال از آخرين پيگيري، ميزان حملات پره‌سنكوپ در بيماراني كه رژيم غذايي و يا تمرينات تيلت را در منزل ادامه نداده بودند مجددا در هر دو گروه افزايش پيدا كرد اما ميزان وقوع سنكوپ و پره‌سنكوپ بين دو گروه بيماران (بدون دريافت دارو و دريافت‌كننده دارو) تفاوت معناداري نداشت. نتيجه‌گيري: به‌منظور پيشگيري از عود، استفاده از روش‌هاي غيردارويي موثر است ولي جهت پايداري اين بهبودي، پيگيري و تداوم اين روش‌ها ضروري مي‌باشد.